Τμήμα Σπονδυλικής Στήλης – Πρότυπο Κέντρο Σκολίωσης

Γενικά

Το Τμήμα Σπονδυλικής Στήλης - Πρότυπο Κέντρο Σκολίωσης δημιουργήθηκε προκειμένου να καλύψει την ανάγκη ολοκληρωμένης και ολιστικής αντιμετώπισης απλών αλλά και σύνθετων προβλημάτων της σπονδυλικής στήλης στα παιδιά.

Η διεπιστημονική προσέγγιση των παιδιών που εμφανίζουν παραμόρφωση της σπονδυλικής τους στήλης (σκολίωση-κύφωση-υπερλόρδωση-σύνθετηπαραμόρφωση) αποτελεί μονόδρομο στην αποτελεσματική αντιμετώπισή τους και στην ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων στην ενήλικο ζωή. Η προσέγγιση αυτή, αποδεδειγμένα, έχει τα καλύτερα αποτελέσματα και έχει καθιερωθεί στα μεγαλύτερα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η ομάδα των εξειδικευμένων ιατρών έχει λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση και διαθέτει σημαντική εμπειρία σε αναγνωρισμένα κέντρα του εξωτερικού. Η κορυφαία νοσηλευτική και φυσιοθεραπευτική υποστήριξη σε συνδυασμό με την τεχνολογία αιχμής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών, διασφαλίζει την ποιότητα και την ασφάλεια στην φροντίδα των μικρών μας ασθενών.

Ιατρικές Υπηρεσίες

Στο τμήμα αντιμετωπίζεται το σύνολο των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης που εμφανίζονται στα παιδιά και στους εφήβους, με έμφαση στη σπονδυλική παραμόρφωση.

Στο ειδικό παιδιατρικό ιατρείο παραμορφώσεων της σπονδυλικής στήλης γίνεται η αρχική εκτίμηση και παρακολούθηση των ασθενών από εξειδικευμένο χειρουργό σπονδυλικής στήλης. Ανάλογα με την υποκείμενη πάθηση, ζητείται η συνδρομή άλλων υποειδικοτήτων (παιδίατρος, παιδοπνευμονολόγος, παιδονευρολόγος, παιδοενδοκρινολόγος, παιδοουρολόγος, παιδοκαρδιολόγος, παιδονευροχειρουργός, παιδοακτινολόγος, παιδορθοπεδικός) και καθορίζεται το πλάνο θεραπείας. Σε ειδικές περιπτώσεις πραγματοποιείται συζήτηση στο τακτικό διατομεακό συμβούλιο.

Η διάγνωση επιβεβαιώνεται με ειδικές ακτινογραφίες σκολίωσης (ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης σε ένα φιλμ), κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης και, όπου απαιτείται, με ειδικές απεικονιστικές εξετάσεις.

Στις περισσότερες περιπτώσεις η απλή παρακολούθηση είναι αρκετή. Σε αρκετά παιδιά χρειάζεται παρέμβαση με ειδικές ασκήσεις ή κηδεμόνα. Σε ένα μικρό ποσοστό, η χειρουργική διόρθωση αποτελεί μονόδρομο.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις περιλαμβάνουν:

  • Διόρθωση της παραμόρφωσης και σπονδυλοδεσία με ειδικά υλικά (βίδες, άγκιστρα, ράδοι). Αυτές οι επεμβάσεις εκτελούνται ως επί το πλείστο από το πίσω μέρος της σπονδυλικής στήλης (οπίσθια προσπέλαση) αλλά μερικές εκτελούνται στο μπροστινό μέρος της σπονδυλικής στήλης (πρόσθια) μέσω μιας πλευρικής χειρουργικής  προσπέλασης.
  • Μερικές φορές  πραγματοποιείται μια πρόσθια απελευθέρωση των σπονδύλων ή διακοπή της ανάπτυξης τους (επιφυσιόδεση) πριν από τη οπίσθια διόρθωση και σπονδυλοδεσία της παραμόρφωσης είτε ως διαδικασία δύο σταδίων είτε την ίδια ημέρα.
  • Σπάνια, και σε πολύ σοβαρές παραμορφώσεις της σπονδυλικής στήλης, μπορεί να απαιτείται η αφαίρεση ενός ολόκληρου σπονδύλου για να επιτευχθεί η διόρθωση της παραμόρφωσης.
  • Η διόρθωση της σκολίωσης, όταν είναι απαραίτητη, σε ασθενείς που έχουν μεγάλο δυναμικό ανάπτυξης μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας μια από τις τεχνικές που επιτρέπουν την ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης.

Ασθένειες

Εφηβική Ιδιοπαθής σκολίωση Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η εφηβική ιδιοπαθής σκολίωση; 

Αυτό είναι το όνομα που δίνεται σε μία σκολίωση που ξεκινά μετά την ηλικία των 10 ετών σε ένα κατά τα άλλα υγιές άτομο και δεν έχει προφανή αιτία. Μπορεί, επίσης, να ονομαστεί ιδιοπαθής σκολίωση καθυστερημένης έναρξης. Η αιτία διερευνάται παγκοσμίως. Είναι πιθανώς γενετικά καθοριζόμενη, αλλά κανείς δε γνωρίζει σίγουρα.  Η λέξη σκολίωση σημαίνει ότι η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει μία κύρτωση προς το πλάι όταν παρατηρούμε τον κορμό από μπροστά ή από πίσω. Σχεδόν πάντα συνυπάρχει στροφή κάποιων σπονδύλων. Η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να κάνει τον κορμό και τους ώμους να μην είναι πλέον συμμετρικοί. Μερικές φορές ο ένας ώμος βρίσκεται πιο ψηλά από τον άλλο. Μπορεί, επίσης, το κεφάλι να γέρνει προς το πλάι ή ακόμα και η λεκάνη να εμφανίζει μία κλίση. Τέλος, ο θώρακας μπορεί να εξέχει στο πίσω μέρος του μονόπλευρα, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε ήβο (καμπούρα). Η σοβαρότητα των ανωμαλιών μπορεί να ποικίλλει μεταξύ των παιδιών και μπορεί να αλλάξει στην πορεία του χρόνου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού.

Πώς θα καταλάβω αν έχω σκολίωση;

Είτε εσύ είτε κάποιος άλλος μπορεί να παρατηρήσει ότι δεν στέκεσαι σωστά ή ότι παρουσιάζεις αλλαγές στο σχήμα της σπονδυλικής σου στήλης. 

Μπορεί να παρατηρήσεις: 

  • Ήβο (εξόγκωμα) στο πίσω μέρος του θώρακά σου
  • Οι ώμοι να μη βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο
  • Το ισχίο ή η μέση σου να προεξέχουν προς τη μια μεριά
  • Το κεφάλι σου να γέρνει στη μία πλευρά του κορμού σου
  • Τα ρούχα σου να μην στέκονται πια καλά
  • Σπάνια, μπορεί να υπάρχει πόνος στη μέση ή στην πλάτη (ειδικά μετά από άσκηση)

Γιατί έχει σημασία;

Μερικές φορές η αλλαγή του σχήματος του σώματός σου μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πολύ άβολα για την εμφάνισή σου, αυτό δεν είναι ασυνήθιστο. Το σχήμα του κορμιού σου μπορεί να αλλάξει καθώς μεγαλώνεις, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.  Εάν επιδεινωθεί η σκολίωση, μπορεί να επηρεάσει της εμβιομηχανική της σπονδυλικής σου στήλης (κατανομή των φορτίων) και να οδηγήσει σε ενοχλήσεις ή πόνο.  Σε σοβαρές περιπτώσεις, ειδικά εάν η σκολίωση εμφανιστεί νωρίς στη ζωή, μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και τη λειτουργία των πνευμόνων σου. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ή τουλάχιστον να παρακολουθείται. Ευτυχώς, δε συμβαίνει συχνά. Η σκολίωση που εμφανίστηκε στην παιδική ή εφηβική ηλικία μπορεί να προκαλέσει επιτάχυνση στην φυσιολογική φθορά της σπονδυλικής στήλης στην ενήλικο ζωή με αποτέλεσμα πόνο στην μέση ή/και πίεση νεύρων.

Τι πρέπει να κάνει η οικογένειά μου αν νομίζω ότι έχω σκολίωση;

Μιλήστε στον παιδίατρό σας. Εάν ο παιδίατρος σου έχει την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη σκολίωσης, θα σε παραπέμψει σε ειδικό. Μόλις επιβεβαιωθεί η σκολίωση, θα χρειαστεί να δεις έναν χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της  σπονδυλικής στήλης που θα σε αξιολογήσει πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστείς στο μέλλον. Τις περισσότερες φορές, δεν θα είναι τίποτα σοβαρό και θα χρειαστεί απλώς παρακολούθηση. Ωστόσο, είναι σημαντικό εσύ και η οικογένειά σου να είστε σίγουροι, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να δεις τον εξειδικευμένο γιατρό.

Πώς θα ελέγξει ο γιατρός εάν έχω σκολίωση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σου και με τους γονείς σου τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα σου κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία σου γενικά, για το πώς επηρεάζει η σκολίωση τη ζωή σου και θα προσπαθήσει να πάρει μια ιδέα για το πόση ακόμα ανάπτυξη θα έχεις. Ο γιατρός κατόπιν θα σε εξετάσει. Θα χρειαστεί να εξετάσει την πλάτη σου, τα χέρια και τα πόδια σου. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι ή αθλητικό σουτιέν θα σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα κατά την εξέταση.

Κατόπιν, θα χρειαστούν  ειδικές ακτινογραφίες ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει σκολίωση και πόσο σοβαρή είναι. Ο γιατρός θα μετρήσει τη γωνία της σκολίωσης στην ακτινογραφία (γωνία Cobb). Ίσως να θέλει να κάνεις περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Εάν αποφασιστεί η παρακολούθηση της σκολίωσης, θα σου ζητηθεί να επιστρέψεις σε λίγους μήνες (συχνά 6-9 μήνες) για άλλη εξέταση και ακτινογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η εφηβική ιδιοπαθής σκολίωση;

  1. Παρακολούθηση.
  2. πιο κοινό πλάνο θεραπείας της ιδιοπαθούς σκολίωσης είναι απλώς η παρακολούθηση. Αυτό θα γίνει με 6-9 μηνιαία ραντεβού στο ειδικό ιατρείο σκολίωσης από τον Χειρουργό της Σπονδυλικής Στήλης. Ο λόγος είναι για να δούμε εάν η σκολίωση σου επιδεινώνεται. Εάν παραμείνει περίπου το ίδιο κάθε φορά που σε βλέπει, θα συνεχίσει να σε παρακολουθεί μέχρι να γίνεις ενήλικας (μεταξύ 16 και 18 ετών).
  3. Άσκηση
  4.  ε χρειάζεται να αποφεύγεις τον αθλητισμό ή την άσκηση όταν έχεις ιδιοπαθή σκολίωση. Είναι πραγματικά καλύτερο να παραμείνεις δραστήριος/α και να έχεις καλούς μυς στον πυρήνα του κορμιού σου. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η άσκηση από μόνη της σταματά την επιδείνωση της σκολίωσης ή να τη βελτιώνει. Υπάρχουν πολλές συνεχιζόμενες μελέτες που μπορεί να βοηθήσουν στην απόδειξη του ρόλου της άσκησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
  5. Κηδεμόνες

Οι κηδεμόνες χρησιμοποιούνται συνήθως για ήπιες έως μέτριες καμπύλες (20 έως 40 μοίρες Cobb). Για να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να φοριούνται 23 ώρες την ημέρα. Μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα σου. Έχει βρεθεί ότι οι κηδεμόνες λειτουργούν μόνο εάν τους φοράς για πολλές ώρες (23 ώρες το 24 =ωρο τα καλύτερα αποτελέσματα). Μπορείς να τον αφαιρείς για να πλένεσαι, να ντυθείς και όταν κάνεις αθλητικές δραστηριότητες. Μία πρόσφατη μελέτη έκανε τους κηδεμόνες πιο δημοφιλείς ξανά. Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι ο χρόνος εφαρμογής έκανε τη διαφορά στον έλεγχο της σκολίωσης.

  1. Χειρουργική επέμβαση
  2. πιο κοινή επέμβαση διόρθωσης σκολίωσης παγκοσμίως είναι η οπίσθια διόρθωση και σπονδυλοδεσία με υλικά. Αυτό γίνεται μέσω μίας μακράς τομής στο πίσω μέρος της πλάτης σου, για να τοποθετηθούν βίδες στα οστά της σπονδυλικής σου στήλης, οι οποίες συνδέονται με ράβδους στο επιθυμητό σχήμα ώστε να ισιώσουν τη σπονδυλική σου στήλη. Αυτή η επέμβαση περιλαμβάνει, επίσης, τη χρήση κάποιας μορφής οστικού μοσχεύματος για τη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης για μόνιμη διόρθωση. Ο στόχος της επέμβασης είναι πρωταρχικώς, να σταματήσει η επιδείνωση της παραμόρφωσης και να διορθωθεί στα επιθυμητά επίπεδα. Ο χειρουργός της σπονδυλικής στήλης σας θα μιλήσει με εσένα και την οικογένειά σου για τους κινδύνους και τα οφέλη αυτού της επέμβασης. Ευτυχώς, ο κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών είναι χαμηλός.
Κύφωση Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η κύφωση; 

Μια κανονική σπονδυλική στήλη είναι ευθεία όταν την παρατηρείς από μπροστά και έχει μια «απαλή» καμπύλη σχήματος S όταν την παρατηρείς από το πλάι. Φυσιολογικά, παρατηρώντας από το πλάι, υπάρχει ένα «τόξο» προς τα εμπρός στον αυχένα και τη μέση (οσφυϊκή μοίρα) που ονομάζεται λόρδωση. Η θωρακική σπονδυλική στήλη (το τμήμα ανάμεσα στη μέση και στον αυχένα) έχει ένα (φυσιολογικό) «τόξο» που κοιτάει προς τα πίσω, γνωστό ως  θωρακική κύφωση.  Όταν μιλάμε για κύφωση ως πρόβλημα, εννοούμε ότι το συγκεκριμένο τμήμα της σπονδυλικής στήλης είναι πιο κυρτό από ό, τι θα πρέπει να είναι. Μία παθολογική κύφωση στη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να σας κάνει να γέρνετε προς τα μπροστά και να δημιουργεί μια «καμπούρα» (ήβος) στην πλάτη σας. Μπορεί επίσης να υπάρχει πόνος. Μία απότομη κύφωση στο κάτω ή στο πάνω μέρος του θώρακα προκαλεί συχνά με πόνο.  Σε νεότερους ασθενείς με κύφωση, η συχνότερη αιτία είναι η νόσος του Scheurmann. Θεωρείται ότι οφείλεται σε φλεγμονή στους δίσκους και στους σπονδύλους κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Αυτού του είδους η φλεγμονή, κάνει τους δίσκους να χάνουν το ύψος τους και τα παρακείμενα οστά (σπόνδυλοι) να μετατρέπονται από ορθογώνια παραλληλόγραμμα σε σφήνες με αποτέλεσμα την αύξηση της κύφωσης.  Άλλες αιτίες κύφωσης στα παιδιά περιλαμβάνουν τις συγγενείς ανωμαλίες των οστών, κατάγματα, λοιμώξεις και άλλες σπάνιες αιτίες όπως το σύνδρομο Hurler (Βλεννοπολυσακχαρίδωση τύπου ΙΗ-γαργουλλισμός).

Πώς θα καταλάβω ότι έχω κύφωση;

Εξαρτάται από το τμήμα της σπονδυλικής στήλης που εμφανίζεται η παραμόρφωση.

Συνήθως παρατηρούνται τα ακόλουθα: 

  • Μετατόπιση των ώμων προς τα μπροστά
  • Δυσκολία να στέκεσαι ευθυτενής
  • Ενοχλήσεις ή πόνος  στην πλάτη (ιδιαίτερα μετά από άσκηση)

 Γιατί έχει σημασία;

Συνήθως, μία κύφωση πρέπει απλώς να εκτιμηθεί και στη συνέχεια να παρακολουθηθεί. Τα περισσότερα παιδιά με κύφωση δε χρειάζεται να κάνουν τίποτα περισσότερο από τακτικούς ελέγχους μέχρι να αναπτυχθούν πλήρως. Μερικές φορές η αλλαγή του σχήματος του σώματός σου μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πολύ άβολα για την εμφάνισή σου, αυτό δεν είναι ασυνήθιστο. Το σχήμα του κορμιού σου μπορεί να αλλάξει καθώς μεγαλώνεις, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.  Εάν επιδεινωθεί η κύφωση, μπορεί να επηρεάσει της εμβιομηχανική της σπονδυλικής σου στήλης (κατανομή των φορτίων) και να οδηγήσει σε ενοχλήσεις ή πόνο. Ο πόνος μπορεί να αφορά στα μη προσβεβλημένα μέρη της σπονδυλικής σας στήλης (για παράδειγμα πόνος στον αυχένα) καθώς αυτά τα τμήματα της σπονδυλικής σου στήλης προσπαθούν να αντιρροπήσουν την παραμόρφωση. Η κύφωση που εμφανίστηκε στην παιδική ή εφηβική ηλικία μπορεί να προκαλέσει επιτάχυνση στη φυσιολογική φθορά της σπονδυλικής στήλης στην ενήλικο ζωή με αποτέλεσμα πόνο στην πλάτη ή/και πίεση νεύρων.

Τι πρέπει να κάνω εγώ και η οικογένειά μου αν νομίζω ότι έχω κύφωση;

Μιλήστε στον παιδίατρό σας. Εάν ο παιδίατρος σου έχει την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη κύφωσης, θα σε παραπέμψει σε ειδικό. Μόλις επιβεβαιωθεί η κύφωση, θα χρειαστεί να δεις έναν χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της  σπονδυλικής στήλης που θα σε αξιολογήσει πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστείς στο μέλλον. Τις περισσότερες φορές, δεν είναι τίποτα σοβαρό και θα χρειαστεί απλώς παρακολούθηση. Ωστόσο, είναι σημαντικό εσύ και η οικογένειά σου να είστε σίγουροι, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να δεις τον εξειδικευμένο γιατρό. Εάν δεν έχεις πόνο, μπορείς να συνεχίσεις τις καθημερινές σου δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων των αθλημάτων. Εάν υπάρχει πόνος, ίσως είναι καλύτερο να σταματήσεις τα αθλήματα μέχρι να σε δει ο ειδικός.

 Πώς θα ελέγξει ο γιατρός εάν έχω κύφωση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σου και με τους γονείς σου τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα σου κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία σου γενικά, για το πώς επηρεάζει η κύφωση τη ζωή σου και θα προσπαθήσει να πάρει μια ιδέα για το πόση ακόμα ανάπτυξη θα έχεις. Ο γιατρός κατόπιν θα σε εξετάσει. Θα χρειαστεί να εξετάσει την πλάτη σου, τα χέρια και τα πόδια σου. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι ή αθλητικό σουτιέν θα σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα κατά την εξέταση.

Κατόπιν, θα σε στείλει για ειδικές ακτινογραφίες ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει κύφωση και πόσο σοβαρή είναι. Ο γιατρός θα μετρήσει τη γωνία της κύφωσης στην ακτινογραφία (γωνία Cobb). Ίσως να θέλει να κάνεις περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Εάν αποφασιστεί η παρακολούθηση της κύφωσης, θα σου ζητηθεί να επιστρέψεις σε λίγους μήνες (συχνά 6-9 μήνες) για άλλη εξέταση και ακτινογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η κύφωση;

1. Παρακολούθηση

πιο κοινό πλάνο θεραπείας της κύφωσης είναι απλώς να παρακολουθείται. Αυτό θα γίνει με 6-9 μηνιαία ραντεβού στο ειδικό ιατρείο παραμορφώσεων από τον Χειρουργό της Σπονδυλικής Στήλης. Ο λόγος είναι για να δούμε εάν η κύφωσή σου επιδεινώνεται. Εάν παραμείνει περίπου το ίδιο κάθε φορά που σε βλέπει, θα συνεχίσει να σε παρακολουθεί μέχρι να γίνεις ενήλικας (μεταξύ 16 και 18 ετών). Καθώς η κύφωση συνδέεται συχνά με τον πόνο, συνιστώνται συχνά παυσίπονα ή αντιφλεγμονώδη. Στην κύφωση Scheurmann, ο πόνος μπορεί να υποχωρήσει, αλλά μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να γίνει αυτό. 

2. Άσκηση

 δεν χρειάζεται να αποφεύγεις τον αθλητισμό ή την άσκηση όταν έχεις κύφωση. Είναι πραγματικά καλύτερο να παραμείνεις δραστήριος/α και να έχεις καλούς μυς στον πυρήνα του κορμιού σου. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η άσκηση από μόνη της σταματά την επιδείνωση της κύφωσης ή ότι τη βελτιώνει. Υπάρχουν πολλές συνεχιζόμενες μελέτες που μπορεί να βοηθήσουν στην απόδειξη του ρόλου της άσκησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

3. Κηδεμόνες

Οι κηδεμόνες για να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να φοριούνται 23 ώρες την ημέρα. Μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα σου. Έχει βρεθεί ότι οι κηδεμόνες λειτουργούν μόνο εάν τους φοράς για πολλές ώρες (23 ώρες το 24ωρο τα καλύτερα αποτελέσματα). Μπορείς να τον αφαιρείς για να πλένεσαι, να ντυθείς και όταν κάνεις αθλητικές δραστηριότητες. Μία πρόσφατη μελέτη έκανε τους κηδεμόνες πιο δημοφιλείς ξανά. Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι ο χρόνος εφαρμογής έκανε τη διαφορά στον έλεγχο της κύφωσης. Η συμμόρφωση στην εφαρμογή του κηδεμόνα εξακολουθεί να αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτές τις ηλικίες.

4. Χειρουργική επέμβαση

πιο κοινή επέμβαση διόρθωσης της κύφωσης παγκοσμίως είναι η οπίσθια διόρθωση και σπονδυλοδεσία με υλικά. Αυτό γίνεται μέσω μιας μακράς τομής στο πίσω μέρος της πλάτης σου, για να τοποθετηθούν βίδες στα οστά της σπονδυλικής σου στήλης, οι οποίες συνδέονται με ράβδους στο επιθυμητό σχήμα ώστε να ισιώσουν τη σπονδυλική σου στήλη. Αυτή η επέμβαση περιλαμβάνει επίσης την απελευθέρωση των οστών (οστεοτομίες Ponte) και τη χρήση κάποιας μορφής οστικού μοσχεύματος για τη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης για μόνιμη διόρθωση.  Ο χειρουργός της σπονδυλικής στήλης θα μιλήσει με εσένα και την οικογένειά σου για τους κινδύνους και τα οφέλη της επέμβασης. Ευτυχώς, ο κίνδυνος σοβαρών επιπλοκών είναι χαμηλός.

 

Νευρομυική σκολίωση Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η νευρομυϊκή σκολίωση;

Νευρομυϊκή σκολίωση είναι το όνομα που δίνεται στον τύπο της σκολίωσης που αναπτύσσεται σε άτομα με προβλήματα στο νευρικό τους σύστημα (εγκέφαλος, νωτιαίος μυελό, νεύρα) ή στους μυς. Οι συνήθεις καταστάσεις που μπορούν να οδηγήσουν σε νευρομυϊκή σκολίωση περιλαμβάνουν:

  • Εγκεφαλική παράλυση
  • Νωτιαία μυϊκή ατροφία
  • Συριγγομυελία
  • Μυϊκές δυστροφίες (π.χ. μυϊκή δυστροφία του Duchenne)
  • Πολιομυελίτιδα

Η λέξη σκολίωση σημαίνει ότι η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει μια κύρτωση προς το πλάι  όταν παρατηρούμε τον κορμό από μπροστά ή από πίσω. Σχεδόν πάντα συνυπάρχει στροφή κάποιων σπονδύλων. Η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να κάνει τον κορμό και τους ώμους να μην είναι πλέον συμμετρικοί. Μερικές φορές ο ένας ώμος βρίσκεται πιο ψηλά από τον άλλο. Μπορεί επίσης το κεφάλι να γέρνει προς το πλάι ή ακόμα και η λεκάνη να εμφανίζει μια κλίση. Τέλος, ο θώρακας μπορεί να εξέχει στο πίσω μέρος του μονόπλευρα, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε ήβο (καμπούρα). Η σοβαρότητα των ανωμαλιών μπορεί να ποικίλλει μεταξύ των παιδιών και μπορεί να αλλάξει στην πορεία του χρόνου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού.

Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου πάσχει από νευρομυϊκή σκολίωση;

Είτε εσείς είτε κάποιος άλλος μπορεί να παρατηρήσει ότι το παιδί σας δεν στέκεται ή δεν μπορεί να καθίσει ευθέως ή ότι παρουσιάζει αλλαγές στο σχήμα της σπονδυλικής του στήλης. 

Μπορεί να παρατηρήσετε: 

  • Συνήθως η διάγνωση της νευρομυικής πάθησης έχει ήδη πραγματοποιηθεί
  • Ήβο (εξόγκωμα) στο πίσω μέρος του θώρακά του
  • Οι ώμοι να μη βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
  • Το ισχίο ή η μέση του να προεξέχουν προς τη μια μεριά
  • Η λεκάνη του δεν είναι οριζόντια
  • Το κεφάλι του να γέρνει στη μία πλευρά του κορμού του
  • Τα ρούχα του να μη στέκονται πια καλά
  • Σπάνια, μπορεί να υπάρχει πόνος στη μέση ή στην πλάτη

Γιατί έχει σημασία;

Μερικές φορές η αλλαγή του σχήματος του σώματος μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει πολύ άβολα για την εμφάνισή του, αυτό δεν είναι ασυνήθιστο. Το σχήμα του κορμιού του μπορεί να αλλάξει καθώς μεγαλώνει, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της ανάπτυξης. Γενικά, μία σκολίωση που έχει ξεκινήσει νωρίς στη ζωή, μπορεί να γίνει πολύ μεγαλύτερη λόγω της ανάπτυξης που θα έχει η σπονδυλική στήλη.  Εάν επιδεινωθεί η σκολίωση, μπορεί να επηρεάσει της εμβιομηχανική της σπονδυλικής του στήλης (κατανομή των φορτίων) και να οδηγήσει σε ενοχλήσεις ή πόνο. Μπορεί να επηρεάσει το περπάτημα, ειδικά όταν υπάρχουν άλλα ζητήματα που το επηρεάζουν, λόγω της νευρομυϊκής πάθησης. Μπορεί να επηρεάσει την καθιστή στάση και να δυσκολέψει ή να καταστήσει εξαιρετικά άβολο το κάθισμα στην αναπηρική καρέκλα (εάν το παιδί δεν περπατάει). Εάν το κύρτωμα της σπονδυλικής στήλης είναι πολύ μεγάλο, μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τη λειτουργία του παιδιού στο αναπηρικό καροτσάκι και την ικανότητα να διατηρεί τον κορμό του και το κεφάλι όρθιο ώστε  να αλληλεπιδρά με το περιβάλλον. Ένα πολύ μεγάλο κύρτωμα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τα πλευρά να αγγίζουν το οστό της λεκάνης προκαλώντας πόνο και δερματικά προβλήματα.

 Σε σοβαρές περιπτώσεις, ειδικά εάν η σκολίωση εμφανιστεί νωρίς στη ζωή, μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και τη λειτουργία των πνευμόνων. Όσο νεότερη είναι η ηλικία που ξεκινά η σκολίωση, τόσο πιθανότερο είναι να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ή τουλάχιστον να παρακολουθείται. Ευτυχώς, δε συμβαίνει συχνά.  Εάν δεν παρακολουθείται σωστά και δεν αντιμετωπιστεί όταν χρειάζεται, αυτός ο τύπος σκολίωσης μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τους πνεύμονες κατά την ενηλικίωση. Αυτά τα προβλήματα μπορεί να είναι αρκετά σοβαρά και να επηρεάσουν την καθημερινή ζωή και την καρδιακή λειτουργία.

Τι πρέπει να κάνω εάν πιστεύω ότι το παιδί μου πάσχει από νευρομυϊκή σκολίωση;

Μιλήστε αμέσως στον παιδίατρο ή στον φυσιοθεραπευτή του παιδιού σας. Θα είναι σε θέση να αξιολογήσουν και να δουν εάν υπάρχει σκολίωση. Εάν  έχουν την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη σκολίωσης, θα σας παραπέμψουν σε ειδικό. Θα χρειαστεί να δείτε έναν εξειδικευμένο χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της  σπονδυλικής στήλης που θα αξιολογήσει το παιδί πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον.

Μην το αγνοήσετε εάν πιστεύετε ότι υπάρχει νευρομυική σκολίωση. Θυμηθείτε, αυτός ο τύπος της σκολίωσης χρειάζεται πολύ προσεκτικό χειρισμό.

Πώς θα ελέγξει ο γιατρός τη σκολίωση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σας τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία του παιδιού γενικά, για το πώς επηρεάζει η σκολίωση τη ζωή του και θα προσπαθήσει να πάρει μια ιδέα για το αν αυτή η σκολίωση σχετίζεται και με άλλα προβλήματα υγείας που πιθανώς να μην τα γνωρίζετε. Ο γιατρός κατόπιν θα εξετάσει το παιδί. Θα χρειαστεί να εξετάσει την πλάτη του, τα χέρια και τα πόδια του. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι το παιδί θα νιώθει πιο άνετα κατά την εξέταση. Εάν δεν είναι δυνατή η στάση ή η κάμψη, ο γιατρός θα κάνει την εξέταση στην αναπηρική καρέκλα και στη συνέχεια στο εξεταστικό κρεβάτι. 

Κατόπιν, θα χρειαστούν ειδικές ακτινογραφίες ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει σκολίωση και πόσο σοβαρή είναι. Ο γιατρός θα μετρήσει τη γωνία της σκολίωσης στην ακτινογραφία (γωνία Cobb) και κάποιες άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν την πρόγνωση. Ίσως να θέλει να κάνεις περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Εάν το παιδί σας είναι πολύ μικρό, μια μαγνητική τομογραφία μπορεί να χρειαστεί  γενική αναισθησία για να παραμείνει ακίνητο στο σαρωτή.  Εάν αποφασιστεί η παρακολούθηση της σκολίωσης, θα σας ζητηθεί να επιστρέψετε σε λίγους μήνες (συχνά 6 μήνες) για άλλη εξέταση και ακτινογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η νευρομυϊκή σκολίωση;

1. Παρακολούθηση

πιο κοινό πλάνο θεραπείας της νευρομυικής σκολίωσης είναι απλώς να παρακολουθείται. Αυτό θα γίνει με 6-9 μηνιαία ραντεβού στο ειδικό ιατρείο σκολίωσης από τον Χειρουργό της Σπονδυλικής Στήλης. Ο λόγος είναι για να δούμε εάν η σκολίωση επιδεινώνεται.

2. Άσκηση

χρειάζεται να αποφεύγει το παιδί την άσκηση όταν έχει νευρομυική σκολίωση. Είναι πραγματικά καλύτερο να παραμείνει δραστήριο/α και να έχει καλούς μυς στον πυρήνα του κορμιού του. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η άσκηση από μόνη της σταματά την επιδείνωση της σκολίωσης ή να τη βελτιώνει. Υπάρχουν πολλές συνεχιζόμενες μελέτες που μπορεί να βοηθήσουν στην απόδειξη του ρόλου της άσκησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

3. Κηδεμόνες

Μερικές φορές μπορεί να προταθεί ένας αφαιρούμενος κηδεμόνας. Οι κηδεμόνες, για να είναι αποτελεσματικοί, πρέπει να φοριούνται 23 ώρες την ημέρα. Μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα του παιδιού. Έχει βρεθεί ότι οι κηδεμόνες λειτουργούν μόνο εάν φοριόνται για πολλές ώρες (23 ώρες το 24ωρο τα καλύτερα αποτελέσματα). Μπορείτε να τον αφαιρείτε για να πλένεται, να ντύνεται και όταν κάνει αθλητικές δραστηριότητες.

4. Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη εάν το κύρτωμα στη σπονδυλική στήλη επιδεινώνεται ή είναι πολύ μεγάλο εξ αρχής. Μπορεί επίσης να χρειάζεται στην περίπτωση που το παιδί έχει λειτουργικά προβλήματα λόγω της σκολίωσης (αδυναμία στήριξης στην καρέκλα, έλκη πίεσης, προβλήματα στην υγιεινή).Η χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη ενός αναπτυσσόμενου παιδιού στοχεύει στη μείωση του κινδύνου επιδείνωσης του κυρτώματος και ταυτόχροναστην προσπάθεια να διασφαλιστεί ότι η σπονδυλική στήλη γενικά θα εξακολουθεί να μεγαλώνει και να επιμηκύνεται με το χρόνο.Εάν το παιδί σας είναι κάτω των 10 ετών, η νευρομυϊκή σκολίωση αντιμετωπίζεται σαν σκολίωση πρώιμης έναρξης.

Μόλις ο γιατρός σιγουρευτεί ότι η ανάπτυξη που απομένει στη σπονδυλική στήλη είναι ελάχιστη, μπορεί να προγραμματιστεί μια τελική επέμβαση για τη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης (σπονδυλοδεσία). Η σπονδυλοδεσία θα ελέγξει και θα διορθώσει την σκολίωση για πάντα. Μερικές φορές, οι βίδες και οι ράβδοι που χρησιμοποιούνται για τη σπονδυλοδεσία συνδέονται από το πάνω μέρος της σπονδυλικής στήλης (όπου ο λαιμός ενώνεται με τον κορμό) στο οστό της λεκάνης. Αυτή η επέμβαση περιλαμβάνει επίσης τη χρήση κάποιας μορφής οστικού μοσχεύματος για τη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης ώστε να σταματήσει η επιδείνωση του κυρτώματος και να  μην επανέλθει. Ο χειρουργός της σπονδυλικής στήλης σας θα σας μιλήσει για τους κινδύνους και τα οφέλη αυτού του τύπου επέμβασης. Καθώς τα άτομα με νευρομυϊκές παθήσεις συχνά έχουν άλλες ασθένειες, ο χειρουργός σας θα πρέπει να λάβει αποφάσεις (μαζί σας) σχετικά με την αναγκαιότητα της χειρουργικής επέμβασης σε σχέση με όλους τους πιθανούς κινδύνους. Σε αυτό θα εμπλακούν και άλλοι ειδικοί και θα πραγματοποιηθούν ειδικές εξετάσεις για να βεβαιωθούμε ότι η χειρουργική επέμβαση  θα είναι όσο το δυνατόν ασφαλέστερη.

Σκολιώση πρώιμης έναρξης Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η σκολίωση της πρώιμης έναρξης;

Η σκολίωση πρώιμης έναρξης είναι μία σκολίωση που αναπτύσσεται πριν από την ηλικία των 10 ετών. Ονομάζεται, επίσης, βρεφική σκολίωση και νεανική σκολίωση, ανάλογα με την ηλικία που ξεκινά.  Η αιτία της σκολίωσης πρώιμης έναρξης μπορεί να είναι άγνωστη (ιδιοπαθής) ή να οφείλεται σε  μία σειρά άλλες αιτίες που οδηγούν σε σκολίωση.

Η λέξη σκολίωση σημαίνει ότι η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει μία κύρτωση προς το πλάι  όταν παρατηρούμε τον κορμό από μπροστά ή από πίσω. Σχεδόν πάντα συνυπάρχει στροφή κάποιων σπονδύλων. Η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να κάνει τον κορμό και τους ώμους να μην είναι πλέον συμμετρικοί. Μερικές φορές ο ένας ώμος βρίσκεται πιο ψηλά από τον άλλο. Μπορεί επίσης το κεφάλι να γέρνει προς το πλάι ή ακόμα και η λεκάνη να εμφανίζει μια κλίση. Τέλος, ο θώρακας μπορεί να εξέχει στο πίσω μέρος του μονόπλευρα, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε ήβο (καμπούρα). Η σοβαρότητα των ανωμαλιών μπορεί να ποικίλλει μεταξύ των παιδιών και μπορεί να αλλάξει στην πορεία του χρόνου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού.

Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου είχε σκολίωση πρώιμης έναρξης; 

Είτε εσείς είτε κάποιος άλλος μπορεί να παρατηρήσει ότι το παιδί σας δε στέκεται σωστά (ευθέως) ή ότι παρουσιάζει αλλαγές στο σχήμα της σπονδυλικής του στήλης. 

Μπορεί να παρατηρήσετε: 

  • Ήβο (εξόγκωμα) στο πίσω μέρος του θώρακά του
  • Οι ώμοι να μη βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο
  • Το ισχίο ή η μέση του να προεξέχουν προς την μια μεριά
  • Το κεφάλι του να γέρνει στη μία πλευρά του κορμού του
  • Τα ρούχα του να μη στέκονται πια καλά
  • Σπάνια, μπορεί να υπάρχει πόνος στην μέση ή στην πλάτη

Γιατί έχει σημασία?

Μερικές φορές η αλλαγή του σχήματος του σώματος μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει πολύ άβολα για την εμφάνισή του, αυτό δεν είναι ασυνήθιστο. Το σχήμα του κορμιού του μπορεί να αλλάξει καθώς μεγαλώνει, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Γενικά, μΊα σκολίωση που έχει ξεκινήσει νωρίς στη ζωή, μπορεί να γίνει πολύ μεγαλύτερη λόγω της ανάπτυξης που θα έχει η σπονδυλική στήλη.

 Εάν επιδεινωθεί η σκολίωση, μπορεί να επηρεάσει της εμβιομηχανική της σπονδυλικής του στήλης (κατανομή των φορτίων) και να οδηγήσει σε ενοχλήσεις ή πόνο. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ειδικά εάν η σκολίωση εμφανιστεί νωρίς στη ζωή, μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και τη λειτουργία των πνευμόνων. Όσο νεότερη είναι η ηλικία που ξεκινά η σκολίωση, τόσο πιθανότερο είναι να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ή τουλάχιστον να παρακολουθείται. Ευτυχώς, δε συμβαίνει συχνά. Εάν δεν παρακολουθείται σωστά και δεν αντιμετωπιστεί όταν χρειάζεται, αυτός ο τύπος σκολίωσης μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τους πνεύμονες κατά την ενηλικίωση. Αυτά τα προβλήματα μπορεί να είναι αρκετά σοβαρά και να επηρεάσουν την καθημερινή ζωή και την καρδιακή λειτουργία.

Τι πρέπει να κάνω εάν πιστεύω ότι το παιδί μου έχει σκολίωση πρώιμης έναρξης; Μιλήστε αμέσως στον παιδίατρό σας. Ο γιατρός σας θα είναι σε θέση να αξιολογήσει και να δει εάν υπάρχει σκολίωση. Εάν ο παιδίατρος έχει την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη σκολίωσης, θα σας παραπέμψει σε ειδικό. Θα χρειαστεί να δείτε έναν εξειδικευμένο χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της σπονδυλικής στήλης που θα αξιολογήσει το παιδί πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον.

Μην το αγνοήσετε εάν πιστεύετε ότι υπάρχει πρώιμη σκολίωση. Θυμηθείτε, αυτός ο τύπος της σκολίωσης χρειάζεται πολύ προσεκτική παρακολούθηση.

 

Πώς θα ελέγξει  ο γιατρός τη σκολίωση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σας τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία του παιδιού γενικά, για το πώς επηρεάζει η σκολίωση τη ζωή του και θα προσπαθήσει να πάρει μια ιδέα για το αν αυτή η σκολίωση σχετίζεται και με άλλα προβλήματα υγείας που πιθανώς να μην τα γνωρίζετε. Ο γιατρός κατόπιν θα εξετάσει το παιδί. Θα χρειαστεί να εξετάσει την πλάτη του, τα χέρια και τα πόδια του. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι το παιδί θα νιώθει πιο άνετα κατά την εξέταση.

Κατόπιν, θα χρειαστούν ειδικές ακτινογραφίες ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει σκολίωση και πόσο σοβαρή είναι. Ο γιατρός θα μετρήσει τη γωνία της σκολίωσης στην ακτινογραφία (γωνία Cobb) και κάποιες άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν την πρόγνωση. Ίσως να θέλει να κάνεις περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Εάν το παιδί σας είναι πολύ μικρό, μία μαγνητική μπορεί να χρειαστεί γενική αναισθησία για να παραμείνει ακίνητο στο σαρωτή. Εάν αποφασιστεί η παρακολούθηση της σκολίωσης, θα σας ζητηθεί να επιστρέψετε σε λίγους μήνες (συχνά 3-6 μήνες) για άλλη εξέταση και ακτινογραφία.

Πώς θεραπεύεται η σκολίωση πρώιμης έναρξης;

  1. Παρακολούθηση
  2. πιο κοινό πλάνο θεραπείας της σκολίωσης πρώιμης έναρξης είναι απλώς να παρακολουθείται. Αυτό θα γίνει με 3-6 μηνιαία ραντεβού στο ειδικό ιατρείο σκολίωσης από τον Χειρουργό της Σπονδυλικής Στήλης. Ο λόγος είναι για να δούμε εάν η σκολίωση επιδεινώνεται. Εάν παραμείνει περίπου η ίδια σε κάθε εξέταση, θα συνεχιστεί η παρακολούθηση μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού (μεταξύ 16 και 18 ετών).
  3. Άσκηση
  4.  ε χρειάζεται να αποφεύγει το παιδί τον αθλητισμό ή την άσκηση όταν έχει σκολίωση πρώιμης έναρξης. Είναι πραγματικά καλύτερο να παραμείνει δραστήριο και να έχει καλούς μυς στον πυρήνα του κορμιού του. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η άσκηση από μόνη της σταματά την επιδείνωση της σκολίωσης ή να τη βελτιώνει. Υπάρχουν πολλές συνεχιζόμενες μελέτες που μπορεί να βοηθήσουν στην απόδειξη του ρόλου της άσκησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
  5. Κηδεμόνες

Σε πολύ μικρά παιδιά και μωρά, η αρχική θεραπεία γίνεται συχνά με γύψινο γιλέκο. Αυτό εφαρμόζεται συνήθως με γενική αναισθησία και αλλάζει ανά περίπου 3 μήνες. Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος για να εξοικειωθείτε με την κατάσταση όπου το παιδί σας να έχει ένα μη αφαιρούμενο γύψινο γιλέκο και ίσως αντιμετωπίσετε πρακτικά ζητήματα, όπως για παράδειγμα η χρήση πάνας πάνω από το γιλέκο. Θα λάβετε υποστήριξη και ειδική εκπαίδευση για όλα αυτά. Παρά τις δυσκολίες, τα γύψινα γιλέκα είναι μία καθιερωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μέθοδος ελέγχου της σκολίωσης πρώιμης έναρξης σε ένα παιδί. Μερικές φορές προτείνεται ένας αφαιρούμενος κηδεμόνας, όταν το παιδί σας είναι αρκετά μεγάλο για να τοποθετηθεί και να χρησιμοποιηθεί. Οι κηδεμόνες, για να είναι αποτελεσματικοί, πρέπει να φοριούνται 23 ώρες την ημέρα. Μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα του παιδιού. Έχει βρεθεί ότι οι κηδεμόνες λειτουργούν μόνο εάν φοριώνται για πολλές ώρες (23 ώρες το 24ωρο τα καλύτερα αποτελέσματα). Μπορείτε να τον αφαιρείτε για να πλένεται, να ντύνεται και όταν κάνει αθλητικές δραστηριότητες.

  1. Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη εάν το κύρτωμα στη σπονδυλική στήλη επιδεινώνεται ή είναι πολύ μεγάλο εξ’ αρχής.Η χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη ενός αναπτυσσόμενου παιδιού στοχεύει στη μείωση του κινδύνου επιδείνωσης του κυρτώματος και ταυτόχρονα στην προσπάθεια να διασφαλιστεί ότι η σπονδυλική στήλη γενικά θα εξακολουθεί να μεγαλώνει και να επιμηκύνεται με το χρόνο.Για την επίτευξη αυτών των στόχων, πρέπει να χρησιμοποιηθούν μεταλλικές ράβδοι και εμφυτεύματα (άγκιστρα, βίδες ή σύρματα), στα οποία συνδέονται οι ράβδοι.Είναι αναπόφευκτο να απαιτούνται περισσότερες από μία επεμβάσεις. Ο κύριος λόγος για αυτό είναι ότι προσπαθούμε να αποφύγουμε να σταματήσουμε την ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης, οπότε απαιτούνται επαναλαμβανόμενες επεμβάσεις για να διαταθεί η σπονδυλική στήλη ήγια να αλλάξει το μήκος των ράβδων. Δεδομένου ότι τα οστά της σπονδυλικής στήλης είναι συχνά μικρού μεγέθους όταν απαιτείται μία τέτοια εγχείρηση, τα άγκιστρα ή οι βίδες που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της σκολίωσης μπορεί να χαλαρώσουν και να πρέπει να αντικατασταθούν. Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη της υπόλοιπης σπονδυλικής στήλης μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ανάπτυξη νέων κυρτωμάτων που επίσης θα χρειάζονται θεραπεία. Μόλις ο γιατρός σιγουρευτεί ότι η ανάπτυξη που απομένει στη σπονδυλική στήλη είναι ελάχιστη, μπορεί να προγραμματιστεί μία τελική επέμβαση για τη σύντηξη της σπονδυλικής στήλης (σπονδυλοδεσία). Η σπονδυλοδεσία θα ελέγξει και θα διορθώσει την σκολίωση για πάντα.

Οι πιο κοινές επεμβάσεις για τη σκολίωση πρώιμης έναρξης είναι οι εξής: 

Χειρουργικά επιμηκυνόμενες/αναπτυσσόμενες ράβδοι - αυτό περιλαμβάνει ράβδους που διατείνονται κάθε 6-9 μήνες με μία μικρή επέμβαση (συχνά χωρίς διανυκτέρευση στο νοσοκομείο) για να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ανάπτυξη της σπονδυλικής στήλης. 

Μαγνητικά διατεινόμενες ράβδοι – το σύστημα αυτό (MAGEC  Rods) περιλαμβάνει ράβδους που διατείνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα χρησιμοποιώντας ένα τηλεχειριστήριο που επιδρά από απόσταση σε έναν ειδικό μαγνήτη στις ράβδους. Ο μαγνητικός μηχανισμός επιμηκύνει τις ράβδους. Αυτό μπορεί να γίνει στα εξωτερικά ιατρεία και δεν χρειάζονται επαναλαμβανόμενες επεμβάσεις για την επιμήκυνση. Μπορεί να απαιτηθούν επανεπεμβάσεις, εάν απαιτείται μεγαλύτερη ράβδος ή αν ο μαγνήτης σταματήσει να λειτουργεί. Δυστυχώς, πρόσφατα το σύστημα αυτό αποσύρθηκε προσωρινά λόγω κάποιων τεχνικών προβλημάτων που παρουσίαζε.

Συστήματα καθοδήγησης ανάπτυξης - αυτό περιλαμβάνει ράβδους συνδεδεμένες χαλαρά με βίδες στη σπονδυλική στήλη. Η ιδέα είναι ότι οι ράβδοι ελέγχουν την παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, αλλά καθώς είναι χαλαρά συνδεδεμένες, η σπονδυλική στήλη μπορεί να «γλιστράει» στη ράβδο καθώς μεγαλώνει. Ενδέχεται να χρειαστούν επανεπεμβάσεις εάν απαιτείται μεγαλύτερη ράβδος. Το σύστημα Shilla είναι ένα παράδειγμα αυτού. 

Συστήματα που βασίζονται σε συμπίεση. Αυτό συνεπάγεται συνήθως χειρουργική επέμβαση στο μπροστινό μέρος της σπονδυλικής στήλης (μέσω μίας τομής στο πλάι του θώρακα) για την τοποθέτηση μεταλλικών εμφυτευμάτων γνωστών ως συνδετήρες που συμπιέζουν τα αναπτυσσόμενα οστά. Η συμπίεση των οστών αλλάζει τον τρόπο που μεγαλώνουν για να προσπαθήσουν να ισορροπήσουν τη σκολίωση με την πάροδο του χρόνου. Νεότερη παραλλαγή αποτελεί η πρόσδεση με ειδικό σχοινί από την πλευρά του κυρτού (Vertebral Body Tethering –VBT) που περιορίζει την ανάπτυξη σε αυτή την πλευρά και ταυτόχρονα την επιτρέπει στην αντίθετη πλευρά (του κοίλου), εξισορροπώντας έτσι την σκολίωση.

Σπονδυλολίσθηση Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η σπονδυλολίσθηση;  

Ο όρος σπονδυλολίσθηση περιγράφει αυτό που συμβαίνει όταν ένα οστό στη σπονδυλική στήλη (σπόνδυλος) «γλιστρά» προς τα εμπρός σε σχέση με το ακριβώς από κάτω του. Φυσιολογικά, όλα τα οστά της σπονδυλικής στήλης ευθυγραμμίζονται σα δομικά στοιχεία και συγκρατούνται εκεί από τους οστικούς αρμούς, τους δίσκους, τους συνδέσμους και το σχήμα των οστών. Εάν μία από αυτές τις δομές αποτύχει για οποιονδήποτε λόγο, επιτρέπει στο οστό να κινηθεί προς τα εμπρός και εκτός θέσης, με αποτέλεσμα ένα «σκαλοπάτι» στο κατά τα άλλα αρμονικό σχήμα της σπονδυλικής στήλης, όταν την παρατηρούμε από το πλάι. Παθολογίες που επηρεάζουν τη σπονδυλική στήλη μπορούν να προκαλέσουν τη σπονδυλολίσθηση (εμπρόσθια ολίσθηση). Ορισμένες από τις αιτίες στα παιδιά περιλαμβάνουν:

  • Κενά στον σπόνδυλο ή παραμορφωμένα μέρη του σπονδύλου (ισθμική ή λυτική)
  • Λοίμωξη ή όγκος που επηρεάζει τον σπόνδυλο (παθολογική)
  • Ασυνήθιστα διαμορφωμένοι σπόνδυλοι από τη γέννηση (συγγενής)
  • Τραυματισμός όπως πχ τροχαίο ατύχημα (τραυματική)

Η σοβαρότητα μιας σπονδυλολίσθησης καθορίζεται από τον βαθμό που έχει ολισθήσει το οστό προς τα εμπρός.

Πώς θα καταλάβω αν το παιδί μου έχει σπονδυλολίσθηση;

Ο συνηθέστερος τρόπος διάγνωσης μιας σπονδυλολίσθησης είναι με απλές ακτινογραφίες. Μπορεί να υπάρχει:

  • Πόνος στη μέση
  • Πόνος, καρφίτσες και βελόνες, μούδιασμα ή αδυναμία στα κάτω άκρα λόγω πίεσης στις νευρικές ρίζες
  • Δυσκολία στο περπάτημα λόγω πόνου ή αίσθημα αδεξιότητας
  • Υπερβολική λόρδωση (κλιση προς τα πίσω) της μέσης και σφιχτοί προσαγωγοί (το παιδί λυγίζει τα γόνατα και τα ισχία για να σταθεί όρθιο)

Γιατί έχει σημασία;

Η σπονδυλολίσθηση μπορεί να προκαλέσει πόνο στην μέση που δεν υφίεται. Μπορεί να οδηγήσει σε πίεση στις νευρικές ρίζες και αυτό με τη σειρά του να προκαλέσει πόνο, καρφίτσες και βελόνες, μούδιασμα ή αδυναμία στα κάτω άκρα. Συνήθως αυτά τα συμπτώματα χρειάζονται θεραπεία. Σε παιδιά, με ολίσθηση που επιδεινώνεται, μπορεί να χρειαστεί θεραπεία για την πρόληψη μελλοντικών προβλημάτων.  

Τι πρέπει να κάνω αν νομίζω ότι το παιδί μου έχει σπονδυλολίσθηση;

Μιλήστε στον παιδίατρό σας. Εάν ο παιδίατρος σας έχει την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη σπονδυλολίσθησης, θα σας παραπέμψει σε ειδικό. Μόλις επιβεβαιωθεί η σπονδυλολίσθηση, θα χρειαστεί να δείτε έναν χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της  σπονδυλικής στήλης που θα αξιολογήσει το παιδί πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον. Τις περισσότερες φορές, δεν θα είναι τίποτα σοβαρό και θα χρειαστεί απλώς παρακολούθηση. Ωστόσο, είναι σημαντικό να είστε σίγουροι, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να δείτε τον εξειδικευμένο γιατρό. Εάν υπάρχει πόνος, ίσως είναι καλύτερο να σταματήσει τα αθλήματα μέχρι να σας δει ο ειδικός.

 

Πώς θα ελέγξει ο γιατρός εάν έχω σπονδυλόλυση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σας τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία του παιδιού γενικά, για το πώς επηρεάζει η σπονδυλολίσθηση τη ζωή του και θα προσπαθήσει να πάρει μια ιδέα για το πόση ακόμα ανάπτυξη θα έχει. Ο γιατρός κατόπιν θα εξετάσει το παιδί. Θα χρειαστεί να εξετάσει την μέση του, και τα πόδια του. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι ή αθλητικό σουτιέν θα κάνει το παιδί να νιώσει πιο άνετα κατά την εξέταση.

Κατόπιν, θα σας στείλει για ειδικές ακτινογραφίες ή και μαγνητική. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει σπονδυλολίσθηση και πόσο σοβαρή είναι. Ίσως να θέλει να γίνουν κάποιες περαιτέρω εξετάσεις, συνήθως αξονική τομογραφία. Στα μικρότερα παιδιά, μια σπονδυλολίσθηση μπορεί να παρακολουθείται με επαναλαμβανόμενες ακτίνες.

Πώς αντιμετωπίζεται η σπονδυλολίσθηση;

Η σπονδυλολίσθηση αντιμετωπίζεται εάν υπάρχουν συμπτώματα πόνου ή νευρολογικά συμπτώματα που σχετίζονται με αυτήν. Σε ένα παιδί μία μεγάλη σπονδυλολίσθηση μπορεί να χρειαστεί θεραπεία.

1. Φυσιοθεραπεία

Αν και η φυσιοθεραπεία δεν θεραπεύει τη σπονδυλολίσθηση ή την αιτία, μπορεί να βοηθήσει με τον πόνο.

2. Κηδεμόνες

Οι κηδεμόνες χρησιμοποιούνται σπάνια σε ενήλικες με σπονδυλολίσθηση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε επιλεγμένες περιπτώσεις σε παιδιά.

3. Εγχύσεις

Οι εγχύσεις είναι ένας κοινός τρόπος αντιμετώπισης του πόνου από μια σπονδυλολίσθηση, κυρίως σε ενήλικες. Μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο του πόνου, δυστυχώς όμως παροδικά και μόνο.

4. Χειρουργική επέμβαση

Οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλολίσθηση ποικίλλουν ανάλογα με τα συμπτώματα που προκαλούνται και τον βαθμό της ολίσθησης.  Η ακριβής επέμβαση θα αποφασιστεί από τον ειδικό. Οι κίνδυνοι και τα πλεονεκτήματα καθώς και η μετεγχειρητική φροντίδα θα εξαρτηθούν από τον τύπο της απαιτούμενης χειρουργικής επέμβασης. Στα παιδιά συνήθως απαιτείται οπίσθια σπονδυλοδεσία με αποσυμπίεση των νεύρων. Χρησιμοποιούνται ειδικές ράβδοι και βίδες που τοποθετούνται στη σπονδυλική στήλη. Οι ράβδοι και οι βίδες διορθώνουν την ολίσθηση και σταματούν την επιδείνωση. Οι ράβδοι και οι βίδες μπορούν να συμπληρωθούν με ένα στήριγμα (κλωβό) αντικαθιστώντας τον δίσκο στο πάσχων τμήμα της σπονδυλικής στήλης (PLIF, TLIF, ALIF).  

Σπονδυλόλυση Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η σπονδυλόλυση;

Σπονδυλόλυση ονομάζουμε μία «ρωγμή» σε ένα συγκεκριμένο τμήμα στο πίσω μέρος ενός σπονδύλου. Θεωρείται ότι είναι ένα κάταγμα που προέρχεται από συνεχή καταπόνηση, το οποίο εμφανίζεται στην παιδική ηλικία κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης και της δραστηριότητας ή μετά από κάποιον τραυματισμό. Μερικές φορές το κάταγμα «κολλάει» μόνο του χωρίς περαιτέρω προβλήματα. Κάποιες φορές αυτό γίνεται με μία σχετική επιμήκυνση του τμήματος του οστού, ενώ σε μερικές περιπτώσεις δεν κολλάει και παραμένει κενό. Το τελευταίο μπορεί στη συνέχεια να προκαλέσει πόνο. Μία σπονδυλόλυση που δε θεραπεύτηκε μπορεί να οδηγήσει σε σπονδυλολίσθηση

Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου έχει σπονδυλόλυση; 

Αν και η διάγνωση επιβεβαιώνεται με ειδικές ακτινογραφίες και αξονική τομογραφία, το παιδί μπορεί να παραπονιέται για: 

  • Πόνο στη μέση
  • Πόνο, καρφίτσες και βελόνες, μούδιασμα ή αδυναμία στα κάτω άκρα λόγω πίεσης στις νευρικές ρίζες

Τι πρέπει να κάνω αν νομίζω ότι το παιδί μου έχει σπονδυλόλυση;

Μιλήστε στον παιδίατρό σας. Εάν ο παιδίατρος σας έχει την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη σπονδυλόλυσης, θα σας παραπέμψει σε ειδικό. Μόλις επιβεβαιωθεί η σπονδυλόλυση, θα χρειαστεί να δείτε έναν χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της σπονδυλικής στήλης που θα αξιολογήσει το παιδί πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον. Τις περισσότερες φορές, δε θα είναι τίποτα σοβαρό και θα χρειαστεί απλώς παρακολούθηση. Ωστόσο, είναι σημαντικό να είστε σίγουροι, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να δείτε τον εξειδικευμένο γιατρό. Εάν υπάρχει πόνος, ίσως είναι καλύτερο να σταματήσει τα αθλήματα μέχρι να σας δει ο ειδικός.

 

Πώς θα ελέγξει ο γιατρός εάν έχω σπονδυλόλυση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σου και με τους γονείς σου τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα σου κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία σου γενικά, για το πώς επηρεάζει η σπονδυλόλυση τη ζωή σου και θα προσπαθήσει να πάρει μία ιδέα για το πόση ακόμα ανάπτυξη θα έχεις. Ο γιατρός κατόπιν θα σε εξετάσει. Θα χρειαστεί να εξετάσει τη μέση σου, και τα πόδια σου. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι ή αθλητικό σουτιέν θα σε κάνει να νιώσεις πιο άνετα κατά την εξέταση.

Κατόπιν, θα σε στείλει για ειδικές ακτινογραφίες ή και μαγνητική. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει σπονδυλόλυση και πόσο σοβαρή είναι. Ίσως να θέλει να κάνεις περαιτέρω εξετάσεις, συνήθως αξονική τομογραφία. Στα μικρότερα παιδιά, μία σπονδυλόλυση μπορεί να παρακολουθείται με επαναλαμβανόμενες ακτίνες. Αυτό βοηθά τον γιατρό σας να ελέγχει ότι δεν αναπτύσσεται σπονδυλολίσθηση. Για να αποφασίσει σχετικά με τη θεραπεία, ο ειδικός σας μπορεί να σας στείλει για σπινθηρογράφημα ή SPECT. Αυτό συνεπάγεται ένεση ραδιενεργού φαρμάκου στο χέρι σας. Αυτές οι εξετάσεις λένε στον ειδικό πόση «φλεγμονή» υπάρχει στην περιοχή της σπονδυλόλυσης και εάν μπορεί να επουλωθεί ή όχι από μόνη της. 

 Πώς αντιμετωπίζεται σπονδυλόλυση;

Η σπονδυλόλυση αντιμετωπίζεται εάν υπάρχει πόνος. Εάν δεν υπάρχει πόνος, μπορεί να μην υπάρχει ανάγκη για θεραπεία. 

1. Παυσίπονα και τροποποίηση δραστηριότητας

Η πιο κοινή αρχική θεραπεία είναι τα παυσίπονα και η διακοπή όλων των αθλημάτων. Συνήθως ο γιατρός θα σας ζητήσει να απέχεις από όλα τα αθλήματα για μία περίοδο από 3 μήνες έως 6 μήνες. Αυτό βοηθάειστην επούλωση της σπονδυλόλυσης. Εάν αυτό αρκεί ώστε να μην έχεις συμπτώματά, μπορεί να μην απαιτείται περαιτέρω θεραπεία και θα επανέλθεις σταδιακά στα αθλήματα. Εάν ο πόνος συνεχίζεται τότε θα χρειαστεί περαιτέρω θεραπεία.

2. Φυσιοθεραπεία

Αν και η φυσιοθεραπεία δε θεραπεύει τη σπονδυλόλυση, μπορεί να βοηθήσει τον πόνο. Αξίζει λοιπόν να δοκιμάσετε. Οι φυσιοθεραπευτές μπορούν να δοκιμάσουν τον κρουστικό υπέρηχο και άλλες μεθόδους, καθώς και ασκήσεις.

3. Κηδεμόνες

Οι κηδεμόνες χρησιμοποιούνται σπάνια στη σπονδυλόλυση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε μερικά παιδιά με πολύ πόνο.

4. Εγχύσεις

Οι εγχύσεις είναι ένας κοινός τρόπος αντιμετώπισης του πόνου από μια σπονδυλόλυση, κυρίως σε ενήλικες. Μπορούν να βοηθήσουν αρκετά με τον έλεγχο του πόνου και να σας κρατήσουν λειτουργικούς. Οι εγχύσεις χρησιμοποιούν συνδυασμό στεροειδών και τοπικού αναισθητικού. Μπορούν να επαναληφθούν εάν είναι απαραίτητο.

5. Χειρουργική επέμβαση

Οι ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλόλυση ποικίλλουν ανάλογα με τα συμπτώματα που προκαλούνται και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται οι δραστηριότητές σου. Εάν ο πόνος είναι ήπιος και η καθημερινότητα δεν επηρεάζεται, δε χρειάζεται να κάνεις χειρουργική επέμβαση. Εάν ο πόνος είναι πιο σοβαρός και δεν μπορείς να κάνεις τις δραστηριότητες που θέλεις, τότε (επί αποτυχίας των συντηρητικών μέσων) μπορεί να αποφασιστεί η χειρουργική αντιμετώπιση. Η ακριβής επέμβαση θα αποφασιστεί από τον ειδικό σας. Οι κίνδυνοι και τα οφέλη καθώς και η μετεγχειρητική φροντίδα θα εξαρτηθούν από τον τύπο της χειρουργικής επέμβασης που απαιτείται. Οι επεμβάσεις που πραγματοποιούνται για την σπονδυλόλυση περιλαμβάνουν:

  • Τοποθέτηση μίας βίδας (βίδα Buck) ή σύρματος (σύρμα Scotts) κατά μήκος του διακένου στο οστό καθώς επίσης και χρήση οστικού μοσχεύματος στο κενό του οστού. Αυτό γίνεται για να καλυφθεί και να κολλήσει το κενό της σπονδυλόλυσης
  • Τοποθέτηση ενός άγκιστρου και μίας βίδας στον σπόνδυλο που πάσχει και στη συνέχεια ένωση αυτών των δύο με μια ράβδο που συμπιέζει το κενό. Και πάλι το κενό θα μεταμοσχευτεί ώστε να επιδιορθωθεί το διάκενο της σπονδυλόλυσης. 
  • Μερικές φορές το κενό αντιμετωπίζεται με τη σύντηξη ολόκληρου του τμήματος στη σπονδυλική στήλη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει μόνο τη χρήση μοσχεύματος ή και βιδών (σπονδυλοδεσία).  

Ο ειδικός σας θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε την καλύτερη επιλογή. Συνήθως οι επιδιορθώσεις μπορούν να γίνουν μόνο εάν είστε νέοι (κάτω των 25 ετών), ο δίσκος είναι φυσιολογικός και δεν υπάρχει σπονδυλολίσθηση (ολίσθηση) ή είναι πολύ ελάχιστη.

 

Συγγενής σκολίωση Διαβάστε περισσότερα

Τι είναι η συγγενής σκολίωση; 

Η συγγενής σκολίωση είναι το όνομα που δίνεται σε έναν τύπο σκολίωσης που αναπτύσσεται επειδή το παιδί γεννιέται με ανατομικές παραλλαγές/ανωμαλίες σε κάποιο ή κάποια από τα οστά της σπονδυλικής στήλης. Μπορεί να οφείλεται σε έναν σπόνδυλο που αναπτύσσεται εν μέρει ή σε σπονδύλους που συγχωνεύονται μεταξύ τους. Σε μία αναπτυσσόμενη σπονδυλική στήλη, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανώμαλη κλίση της σπονδυλικής στήλης η οποία να αυξηθεί ασυνήθιστα, με αποτέλεσμα τη σκολίωση.  Λόγω του τρόπου με τον οποίο διαμορφώνεται και αναπτύσσεται το σώμα πριν από τη γέννηση (κατά την εμβρυική ζωή), οι οστικές ανωμαλίες στη σπονδυλική στήλη μπορούν να συνυπάρχουν και να συνδέονται με άλλα προβλήματα σε άλλα συστήματα του παιδιού όπως τα νεφρά, την καρδιά, τα άκρα και περιστασιακά ακόμη και το πεπτικό σύστημα. Πολλαπλά προβλήματα όπως αυτά εμφανίζονται συχνά ως μία διαταραχή γνωστή ως σύνδρομο VACTERL (ανωμαλίες σπονδύλων, πρωκτού, καρδιακές και νεφρικές δομικές βλάβες, ανωμαλίες της τραχείας του οισοφάγου και των άκρων).

 Η λέξη σκολίωση σημαίνει ότι η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει μια κύρτωση προς το πλάι  όταν παρατηρούμε τον κορμό από μπροστά ή από πίσω. Σχεδόν πάντα συνυπάρχει στροφή κάποιων σπονδύλων. Η παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης μπορεί να κάνει τον κορμό και τους ώμους να μην είναι πλέον συμμετρικοί. Μερικές φορές ο ένας ώμος βρίσκεται πιο ψηλά από τον άλλο. Μπορεί επίσης το κεφάλι να γέρνει προς το πλάι ή ακόμα και η λεκάνη να εμφανίζει μία κλίση. Τέλος, ο θώρακας μπορεί να εξέχει στο πίσω μέρος του μονόπλευρα, δημιουργώντας αυτό που ονομάζουμε ήβο (καμπούρα). Η σοβαρότητα των ανωμαλιών μπορεί να ποικίλλει μεταξύ των παιδιών και μπορεί να αλλάξει στην πορεία του χρόνου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού.

Πώς θα καταλάβω ότι παιδί μου έχει συγγενή σκολίωση;

Σε κάποιες περιπτώσεις εντοπίζονται συγγενείς ανωμαλίες στους σπονδύλους, πριν το παιδί σας γεννηθεί, στους προγεννητικούς ελέγχους με υπέρηχο. Διαφορετικά, εσείς ή κάποιος άλλος μπορεί να παρατηρήσει ότι το παιδί σας δεν στέκεται σωστά (ευθέως) ή ότι παρουσιάζει αλλαγές στο σχήμα της σπονδυλικής του στήλης. 

Μπορεί να παρατηρήσετε: 

  • Ήβο (εξόγκωμα) στο πίσω μέρος του θώρακά του
  • Οι ώμοι να μη βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο.
  • Το ισχίο ή η μέση του να προεξέχουν προς τη μια μεριά
  • Το κεφάλι του να γέρνει στη μία πλευρά του κορμού του
  • Τα ρούχα του να μη στέκονται πια καλά
  • Σπάνια, μπορεί να υπάρχει πόνος στη μέση ή στην πλάτη

Γιατί έχει σημασία;

Μερικές φορές η αλλαγή του σχήματος του σώματος μπορεί να κάνει το παιδί να νιώσει πολύ άβολα για την εμφάνισή του, αυτό δεν είναι ασυνήθιστο. Το σχήμα του κορμιού του μπορεί να αλλάξει καθώς μεγαλώνει, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης. Γενικά, μία σκολίωση που έχει ξεκινήσει νωρίς στη ζωή, μπορεί να γίνει πολύ μεγαλύτερη λόγω της ανάπτυξης που θα έχει η σπονδυλική στήλη.

 Εάν επιδεινωθεί η σκολίωση, μπορεί να επηρεάσει της εμβιομηχανική της σπονδυλικής του στήλης (κατανομή των φορτίων) και να οδηγήσει σε ενοχλήσεις ή πόνο. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ειδικά εάν η σκολίωση εμφανιστεί νωρίς στη ζωή, μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και τη λειτουργία των πνευμόνων. Όσο νεότερη είναι η ηλικία που ξεκινά η σκολίωση, τόσο πιθανότερο είναι να συμβεί κάτι τέτοιο. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ή τουλάχιστον να παρακολουθείται. Ευτυχώς, δε συμβαίνει συχνά.  Εάν δεν παρακολουθείται σωστά και δεν αντιμετωπιστεί όταν χρειάζεται, αυτός ο τύπος σκολίωσης μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τους πνεύμονες κατά την ενηλικίωση. Αυτά τα προβλήματα μπορεί να είναι αρκετά σοβαρά και να επηρεάσουν την καθημερινή ζωή και την καρδιακή λειτουργία.

 Η συγγενής σκολίωση μπορεί να σχετίζεται με άλλες ανωμαλίες σε άλλα μέρη του σώματος, όπως τα νεφρά και την καρδιά. Είναι πολύ σημαντικό να ελεγχθούν αυτά τα συστήματα εάν δεν έχει ήδη γίνει. Τι πρέπει να κάνω εάν πιστεύω ότι το παιδί μου έχει συγγενή σκολίωση;

Μιλήστε αμέσως στον παιδίατρό σας. Ο γιατρός σας θα είναι σε θέση να αξιολογήσει και να δει εάν υπάρχει σκολίωση. Εάν ο παιδίατρος έχει την παραμικρή ανησυχία για την ύπαρξη σκολίωσης, θα σας παραπέμψει σε ειδικό. Θα χρειαστεί να δείτε έναν εξειδικευμένο χειρουργό της σπονδυλικής στήλης σε ένα αναγνωρισμένο κέντρο παραμορφώσεων της  σπονδυλικής στήλης που θα αξιολογήσει το παιδί πλήρως και θα συζητήσετε για αυτά που μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον. Ο ειδικός θα ζητήσει από την ομάδα των σχετικών ειδικοτήτων να ελέγξουν και τα υπόλοιπα συστήματα που χρειάζονται έλεγχο.

Μην το αγνοήσετε εάν πιστεύετε ότι υπάρχει πρώιμη σκολίωση. Θυμηθείτε, αυτός ο τύπος της σκολίωσης χρειάζεται πολύ προσεκτική παρακολούθηση.

Πώς θα ελέγξει  ο γιατρός τη σκολίωση;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνει ο ειδικός είναι να συζητήσει μαζί σας τις ανησυχίες σας και να πάρει ένα αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Θα σας κάνει ερωτήσεις σχετικά με την υγεία του παιδιού γενικά, για το πώς επηρεάζει η σκολίωση τη ζωή του και θα προσπαθήσει να πάρει μία ιδέα για το αν αυτή η σκολίωση σχετίζεται και με άλλα προβλήματα υγείας που πιθανώς να μην τα γνωρίζετε. Ο γιατρός κατόπιν θα εξετάσει το παιδί. Θα χρειαστεί να εξετάσει την πλάτη του, τα χέρια και τα πόδια του. Φορώντας σορτς και μπλουζάκι το παιδί θα νιώθει πιο άνετα κατά την εξέταση.

Κατόπιν, θα χρειαστούν ειδικές ακτινογραφίες ολόκληρης της σπονδυλικής στήλης. Είναι απαραίτητες για να επιβεβαιώσει αν υπάρχει σκολίωση και πόσο σοβαρή είναι. Ο γιατρός θα μετρήσει τη γωνία της σκολίωσης στην ακτινογραφία (γωνία Cobb) και κάποιες άλλες παραμέτρους που επηρεάζουν την πρόγνωση. Ίσως να θέλει να κάνεις περαιτέρω εξετάσεις, όπως μαγνητική ή αξονική τομογραφία. Εάν το παιδί σας είναι πολύ μικρό, μια μαγνητική μπορεί να χρειαστεί  γενική αναισθησία για να παραμείνει ακίνητο στο σαρωτή.  Καθώς η συγγενής σκολίωση μπορεί να σχετίζεται με άλλες ανωμαλίες στο σώμα, ειδικά στα νεφρά, ο ειδικός μπορεί να σας στείλει για άλλες εξετάσεις, όπως υπέρηχο νεφρών και μερικές φορές έναν υπέρηχο καρδιάς.

Εάν αποφασιστεί η παρακολούθηση της σκολίωσης, θα σας ζητηθεί να επιστρέψετε σε λίγους μήνες (συχνά ανά 6 μήνες) για άλλη εξέταση και ακτινογραφία.

Πώς αντιμετωπίζεται η συγγενής σκολίωση;

1. Παρακολούθηση

πιο κοινό πλάνο θεραπείας της συγγενούς σκολίωσης είναι απλώς να παρακολουθείται. Αυτό θα γίνει με 3-9 μηνιαία ραντεβού στο ειδικό ιατρείο σκολίωσης από τον Χειρουργό της Σπονδυλικής Στήλης. Ο λόγος είναι για να δούμε εάν η σκολίωση επιδεινώνεται. Εάν παραμείνει περίπου η ίδια σε κάθε εξέταση, θα συνεχιστεί η παρακολούθηση μέχρι την ενηλικίωση του παιδιού (μεταξύ 16 και 18 ετών).

2. Άσκηση

χρειάζεται να αποφεύγει το παιδί τον αθλητισμό ή την άσκηση όταν έχει συγγενή σκολίωση. Είναι πραγματικά καλύτερο να παραμείνει δραστήριο και να έχει καλούς μυς στον πυρήνα του κορμιού του. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η άσκηση από μόνη της σταματά την επιδείνωση της σκολίωσης ή να τη βελτιώνει. Υπάρχουν πολλές συνεχιζόμενες μελέτες που μπορεί να βοηθήσουν στην απόδειξη του ρόλου της άσκησης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

3. Κηδεμόνες

Γενικά οι κηδεμόνες έχουν περιορισμένη εφαρμογή στις συγγενείς σκολιώσεις.Οι κηδεμόνες, για να είναι αποτελεσματικοί, πρέπει να φοριούνται 23 ώρες την ημέρα. Μπορούν να φορεθούν κάτω από τα ρούχα του παιδιού. Έχει βρεθεί ότι οι κηδεμόνες λειτουργούν μόνο εάν φοριούνται για πολλές ώρες (23 ώρες το 24ωρο τα καλύτερα αποτελέσματα). Μπορείτε να τον αφαιρείτε για να πλένεται, να ντύνεται και όταν κάνει αθλητικές δραστηριότητες.

4. Χειρουργική επέμβαση

Εάν η συγγενής σκολίωση θεωρείται ότι κινδυνεύει να επιδεινωθεί ή επιδεινωθεί κατά την παρακολούθηση, θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση. Η χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη ενός αναπτυσσόμενου παιδιού στοχεύει στη μείωση του κινδύνου επιδείνωσης του κυρτώματος και ταυτόχρονα στην προσπάθεια να διασφαλιστεί ότι η σπονδυλική στήλη γενικά θα εξακολουθεί να μεγαλώνει και να επιμηκύνεται με το χρόνο.Σε ορισμένες περιπτώσεις, η συγγενής σκολίωση αντιμετωπίζεται σαν σκολίωση πρώιμης έναρξης εάν το παιδί σας είναι πολύ μικρό. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ

Ημι-επιφυσιόδεση είναι μία επέμβαση σχεδιασμένη ειδικά για συγγενή σκολίωση. Περιλαμβάνει την εξεύρεση των περιοχών ανάπτυξης του ανώμαλου σπονδύλου και την καταστροφή τους ώστε να διακοπεί η ανάπτυξη τους. Κάνοντας κάτι τέτοιο εγκαίρως, ελπίζουμε ότι η εναπομένουσα φυσιολογική ανάπτυξη θα βελτιώσει τη σκολίωση με την πάροδο του χρόνου.

Η εκτομή ημισπονδύλου είναι μία επέμβαση που περιλαμβάνει την αφαίρεση του ανώμαλου σπονδύλου και τη σύντηξη ενός μικρού τμήματος της σπονδυλικής στήλης για να σταματήσει η επιδείνωση της σκολίωσης. Αυτό μπορεί να συνεπάγεται επέμβαση στο μπροστινό ή/και στο πίσω μέρος της σπονδυλικής στήλης και τοποθέτηση ράβδων και βιδών προκειμένου να επιτευχθεί η σπονδυλοδεσία.

Γιατί εμάς

Εξειδίκευση

Ο εξειδικευμένοι χειρουργοί σπονδυλικής στήλης και σκολίωσης Δρ. Κωνσταντίνος Σταραντζής  και Δρ. Σωτήριος Παπαστεφάνου αναλαμβάνουν την θεραπεία των παιδιών με σπονδυλική παραμόρφωση και βεβαίως τη χειρουργική τους αντιμετώπιση, όπου χρειάζεται. 

Κάθε μικρή λεπτομέρεια μιας σύνθετης πάθησης, όπως αυτής της σπονδυλικής παραμόρφωσης, αντιμετωπίζεται από τους εξειδικευμένους ιατρούς του τμήματος σύμφωνα με την επιστημονικά τεκμηριωμένη βέλτιστη ιατρική πρακτική.

Οι ασθενείς που θα χρειαστούν χειρουργείο νοσηλεύονται στην παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου μας υπό την φροντίδα των παιδιάτρων της Β’ παιδιατρικής κλινικής (Διευθυντής Δ. Ζαργάνης) και της εξαιρετικής ομάδας νοσηλευτών μας. Εξειδικευμένος νοσηλευτής παιδιατρικής σκολίωσης αναλαμβάνει τον συντονισμό της νοσηλευτικής φροντίδας κατά την διάρκεια της παραμονής αλλά και περι-εγχειρητικά.

Εκπαίδευση-Εμπειρία

Οι Διευθυντές ιατροί της ομάδας έχουν συνολικά τεράστια εμπειρία στην θεραπεία παιδιών με προβλήματα στη σπονδυλική τους στήλη όπως κύφωση, σκολίωση, σπονδυλόλυση και σπονδυλολίσθηση.

Πολυτομεακή προσσέγγιση

Έμφαση δίνεται στην αντιμετώπιση κάθε πτυχής της νόσου από εξειδικευμένο ιατρό, αλλά κυρίως στη σωστή και διαρκή επικοινωνία των ιατρών ώστε να διασφαλίζεται η καλύτερη δυνατή φροντίδα για τους μικρούς μας ασθενείς. Αυτό επιτυγχάνεται με τα τακτικά  και έκτακτα ιατρικά συμβούλια όλων των εμπλεκόμενων τομέων που οδηγούν στην επιστημονικά τεκμηριωμένη λήψη αποφάσεων, στον ορθό καθορισμό των θεραπευτικών προτεραιοτήτων και στην βελτιστοποίηση των ασθενών πριν από οποιαδήποτε παρέμβαση.

Τεχνολογία αιχμής

Το νοσοκομείο μας διαθέτει τα πλέον σύγχρονα υλικά και εργαλεία, προσαρμοσμένα στο μέγεθος κάθε παιδιού, καθώς και υψηλής ακρίβειας ψηφιακά συστήματα πλοήγησης  που εξασφαλίζουν την ακρίβεια στην τοποθέτηση των υλικών διεγχειρητικά.

Με όλα τα παραπάνω, διασφαλίζεται η ποιότητα, η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της θεραπείας των παιδιών σας.

Ιατροί Τμήματος

ΣΤΑΡΑΝΤΖΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης και Σκολίωσης

Διευθυντής Τμήματος Σπονδυλικής Στήλης – Πρότυπου Κέντρου Σκολίωσης

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Αποφοίτησα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας το 2001. Ξεκίνησα την βασική μου εκπαίδευση στην Ορθοπεδική στο ...

ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης και Σκολίωσης

Διευθυντής, Επιστημονικά Υπεύθυνος Τμήματος  Σπονδυλικής Στήλης – Πρότυπου Κέντρου Σκολίωσης

Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακολούθησε εξειδίκευση στην Ορθοπαιδική & Τραυματολογία στην Ελλάδα (Νοσοκομείο Παίδων Α. Κυριακού, ΚΑΤ). Η εκπαίδευσή του συνεχίστηκε στη Μ. Βρετανία, τη Ν. Αφρική και τις ΗΠΑ...

ΖΑΡΓΑΝΗΣ ΔΙΑΓΟΡΑΣ
Παιδίατρος

Διευθυντής Β΄ Παιδιατρικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

ΠΡΙΦΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
Παιδίατρος

Αναπληρωτής Καθηγητής Παιδιατρικής-Παιδοπνευμονολογίας Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ,

Διευθυντής Παιδοπνευμονολογικού και Παιδοαλλεργιολογικού Τμήματος, Παιδιατρικό...

ΜΑΝΩΛΗ ΕΛΕΝΗ
Ακτινολόγος - Παίδων

Διευθύντρια Παιδο-Ακτινολογικού Τμήματος του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Άσκησε την Υπηρεσία Υπαίθρου στο Κ.Υ. Βελεστίνου και ειδικεύτηκε στην Ακτινοδιαγνωστική στα Νοσοκομεία Παίδων «Αγία Σοφία», ΠΓΝΑ Λαϊκό, ΠΓΝΑ Γ. Γεννηματάς. Ως ειδικευμένη γιατρός ασχολήθηκε εξαρχής...

ΜΠΕΗ ΕΥΓΕΝΙΑ
Παιδοκαρδιολόγος

Διευθύντρια Παιδοκαρδιολογικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Σπούδασε στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ειδικεύθηκε στην Καρδιολογία αρχικά και εξειδικεύθηκε εν συνεχεία στην Παιδιατρική Καρδιολογία. Συνεργάζεται με το Παιδιατρικό Κέντρο και το Μαιευτήριο ΓΑΙΑ από το 2013.

Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Δημοκρίτειου...

ΑΡΔΙΤΗ ΤΖΕΣΙΚΑ
Παιδο-ενδοκρινολόγος

Επιστημονικός Συνεργάτης του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Η Τζέσικα Αρδίτη είναι Ελληνο-Ελβετίδα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γενεύη, Ελβετία. Απέκτησε από το Πανεπιστήμιο της Γενεύης το Δίπλωμα της Ιατρικής και τη Διδακτορική της Διατριβή. Από την Ελβετική Ομοσπονδία Ιατρών ...

ΜΑΡΑΓΚΑΚΗΣ ΜΑΡΙΟΣ
Χειρουργός - Παίδων

Διευθυντής Παιδο-Χειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη Χειρουργική Παίδων αρχικά στο νοσοκομείο των παίδων «Π και Α Κυριακού», στο Manchester της Αγγλίας και κυρίως στις πανεπιστημιακές κλινικές του Erlangen και του Münster της Δυτικής Γερμανίας. Μετά τη λήψη της ειδικότητας...

ΜΠΑΛΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Χειρουργός - Παίδων

Διευθυντής Παιδο-Χειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολώνια Ιταλίας το 1983. Ειδικεύτηκε στην Χειρουργική Παίδων στην Β’ Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία» την οποία ολοκλήρωσε το έτος 2001. Ο ιατρός είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και...