Sorry, you need to enable JavaScript to visit this website.

Aλλεργιολογικό/Ανοσολογικό

Γενικά

Το Τμήμα Αλλεργιολογίας του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών καλύπτει κάθε αλλεργική πάθηση ή επείγοντα περιστατικά αλλεργικής αντίδρασης, που παρουσιάζονται  σε παιδιά και τα αντιμετωπίζει με σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους.

Πάντοτε με υψηλό αίσθημα επιστημονικής ευθύνης, αλλά πάνω απ’ όλα με φιλική κι ανθρώπινη προσέγγιση στα παιδιά, το τμήμα μας ανταποκρίνεται, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, στα ευαίσθητα θέματα της υγείας και παρέχει στους ασθενείς υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρόληψης, πλήρη ενημέρωση αλλά και νοσηλευτική υποστήριξη.

Ιατρικές Υπηρεσίες

Το φάσμα των αλλεργικών νοσημέτων είναι μεγάλο

  • Ατοπική Δερματίτιδα
  • Τροφική αλλεργία άμεσου τύπου – Αναφυλαξία
  • Τροφική αλλεργία επιβραδυνόμενου τύπου (Αλλεργική πρωκτοκολίτιδα, , ηωσινοφιλική γαστρεντερίτιδα , Εντεροκολίτιδα από τροφικές πρωτείνες –FPIES)
  • Ηωσινοφιλική Οισοφαγίτιδα
  • Αλλεργική ρινίτιδα
  • Αλλεργική επιπεφυκίτιδα
  • Αλλεργικό άσθμα
  • Αναφυλαξία
  • Φαρμακευτική Αλλεργία
  • Κνίδωση – Οξεία και Χρόνια
  • Δερματίτιδα εξ επαφής (μέταλλα, latex κτλ)
  • Αλλεργία σε δηλητήριο Υμενόπτερων (Μέλισσα, σφήκα)
  • Μαστοκυττάρωση

Οι 4 βασικοί πυλώνες στη σύγχρονη Αλλεργιολογία είναι οι εξής:

  1. Πρόληψη εμφάνισης αλλεργικών νοσημάτων
  2. Ακριβής Διάγνωση Αλλεργίας
  3. Άμεση αντιμετώπιση αλλεργικής αντίδρασης ή συμπτωμάτων
  4. Ανοσοθεραπεία – Απευαισθητοποίηση  σε εισπνεόμενα αλλεργιογόνα ή τροφές

Στο Αλλεργιολογικό τμήμα πραγματοποιείται λήψη εξειδικευμένου αλλεργικού ιστορικού και φυσική εξέταση. Αυτά είναι που κατευθύνουν τον θεράποντα ιατρό να επιλέξει την κατάλληλη για κάθε παιδί- εξατομικευμένη- διαδικασία παρακολούθησης. Τα ειδικά ‘εργαλεία’ του Αλλεργιολόγου είναι :

1.Εξειδικευμένο/εξατομικευμένο αλλεργιολογικό ιστορικό. Πολύ συχνά στην Αλλεργιολογία το αναλυτικό – δίκην ανάκρισης – ιστορικό όταν αξιολογείται από ειδικό  δίνει τις απαντήσεις που ζητάμε και τον ‘κρυμμένο ένοχο’ που προκάλεσε την αλλεργική αντίδραση. Με βάση αυτό επιλέγουμε τις ειδικές αλλεργιολογικές εξετάσεις  με τις οποίες αποδεικνύεται (ή απορρίπτεται η αλλεργία).

2. Αλλεργικά Tests ( Δερματικές δοκιμασίες νυγμού – Skin Prick Tests, ανίχνευση ειδικών IgE στον ορό του αίματος – RAST/CAP ή λοιπόν εργαστηριακός έλεγχος, επιδερμικές δοκιμασίες νυγμού – Atopy Patch Tests)

3. Δοκιμασία πρόκλησης (σε τροφές , φάρμακα) Η διαδικασία πρόκλησης (σε τροφή ή φάρμακο) είναι η δοκιμασία εκλογής για την διάγνωση ή τον αποκλεισμό της αλλεργίας. Κατά τη διαδικασία της τροφικής πρόκλησης το παιδί λαμβάνει σταδιακά αυξανόμενη ποσότητα της υπό διερεύνησης τροφής ανά τακτά μεσοδιαστήματα σε περιβάλλον απόλυτα ελεγχόμενο και παρακολουθείται από εξειδικευμένο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό για τυχόν αντιδράσεις. Σε περίπτωση αλλεργικής αντίδρασης αντιμετωπίζεται άμεσα από το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό

4. Ειδική Ανοσοθεραπεία – Διαδικασία Απευαισθητοποίησης (αλλεργιογόνα, τροφές)

Η ειδική ανοσοθεραπεία (ή απευαισθητοποίηση) αποτελεί την μόνη αιτιολογική αντιμετώπιση της αλλεργικής νόσου. Αυτό σημαίνει ότι ο αλλεργικός ασθενής επιπλέον της αντιμετώπισης των συμπτωμάτων του, μπορεί να λάβει είτε με υπογλώσσιες σταγόνες  είτε σε ενέσιμη μορφή ειδικά διαλύματα που περιέχουν τα αλλεργιογόνα τα οποία είναι υπεύθυνα για τα συμπτώματά του. Με αυτό τον τρόπο το ανοσοποιητικό του σύστημα επανεκπαιδεύεται να ανέχεται αυτά τα αλλεργιογόνα και σταδιακά δεν αντιδρά υπερβολικά προς αυτά με αποτελέσματα να μην προκαλούνται συμπτώματα με την επαφή και πρακτικά να μην είναι πλέον αλλεργικός σε αυτά. Η επιτυχημένη ειδική ανοσοθεραπεία σε αεροαλλεργιογόνα επιτυγχάνει την οριστική λύση των συμπτωμάτων της αλλεργικής ρινίτιδας, διακόπτει την περαιτέρω εξάπλωση της αλλεργίας σε επιπλέον αλλεργιογόνα και ανακόπτει την πορεία προς το άσθμα ή την βαρύτητα της νόσου.

Η ειδική ανοσοθεραπεία σε γάλα ή αυγό προτείνεται σε παιδιά με επίμονη αλλεργία στο αυγό ή στο γάλα

5. Επιπλέον γίνεται ρινοσκόπηση σε συνεργασία με τους ΩΡΛ

6. Σπιρομέτρηση σε συνεργασία με τους πνευμονολόγους (εφόσον κριθεί απαραίτητο).

Ασθένειες

Αεροαλλεργιογόνα Διαβάστε περισσότερα

Τα αλλεργιογόνα που ενοχοποιούνται κυρίως για τα αλλεργικά νοσήματα του αναπνευστικού (αλλεργική ρινίτιδα, αλλεργικό άσθμα, αλλεργική επιπεφυκίτιδα) είναι εισπνεόμενα αλλεργιογόνα, αερομεταφερόμενα και ονομάζονται αεροαλλεργιογόνα. Μπορεί να είναι ενδο-οικιακά (ακάρεα, κατσαρίδα, κα) ή εξω-οικιακά (γύρεις) ή μπορεί να βρίσκονται τόσο εντός όσο και εκτός σπιτιού (μύκητες, ζώα). Οι κλιματολογικές συνθήκες και οι πολιτισμικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ διαφόρων περιοχών καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και τις αντίστοιχες κυρίως γύρεις ή και τα λοιπά αλλεργιογόνα (τοπική φυτολογία, συνθήκες διαβίωσης, ενδο-οικιακά ζώα).

Αυτά είναι τα αλλεργιογόνα που υπάρχουν στον αέρα που εισπνέουμε, τα οποία μεταφέρονται με τον αέρα σε μεγάλες αποστάσεις  Προκαλούν κυρίως αλλεργική ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδα ή/και βρογχικό άσθμα, ανάλογα με το όργανο στόχο. Κλασσικό παράδειγμα είναι τα αλλεργιογόνα που περιέχονται στις γύρεις διαφόρων φυτών και δέντρων και περιέχονται σε μεγάλες ποσότητες στην ατμόσφαιρα κατά την περίοδο ανθοφορίας -συνήθως την Άνοιξη. Σημαντικά είναι επίσης τα αλλεργιογόνα των ακάρεων της οικιακής σκόνης, των μικροσκοπικών παράσιτα που κατακλύζουν κατά εκατομμύρια τα σπίτια μας και προκαλούν αναπνευστικά συμπτώματα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Τα ακάρεα ζουν μέσα στη σκόνη και τα αλλεργιογόνα τους προέρχονται από τμήματα του σώματος και από τα περιττώματά τους τα οποία αναμειγνύονται με τα σωματίδια της σκόνης και εν συνεχεία εισπνέονται.

Τέλος, συχνά αίτια αλλεργίας είναι τα σωματίδια διαφόρων μυκήτων, που αναπτύσσονται συχνά σε χώρους με έντονη υγρασία, όπου ζουν κατοικίδια ζώα (γάτες, σκύλοι κλπ.) αλλά και άλλοι απρόσκλητοι επισκέπτες, όπως η οικιακή κατσαρίδα.

Αλλεργία σε τσιμπήματα εντόμων Διαβάστε περισσότερα

Η αλλεργία στα δηλητήρια των υμενοπτέρων, δηλαδή της μέλισσας ή της σφήκας, αποτελεί τυπική και πολύ επικίνδυνη αλλεργική αντίδραση. Το σημαντικότερο από όλα είναι ότι η αλλεργία αυτή θεραπεύεται και ότι μέχρι να θεραπευθεί ο ασθενής πρέπει να έχει πάντα μαζί του set αντιμετώπισης αντιμετώπισης αναφυλαξίας στο οποίο περιλαμβάνεται η αυτοενιέμενη αδρεναλίνη.

Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση αλλεργικών συμπτωμάτων λίγα λεπτά μετά το νυγμό (το τσίμπημα δηλαδή). Η εικόνα μπορεί να είναι μια απλή κνίδωση ή μία μεγάλη τοπική αντίδραση στο σημείο του νυγμού, μπορεί όμως να είναι και συστηματική αναφυλαξία δυνητικά θανατηφόρα. (βλέπε στο αντίστοιχο κεφάλαιο). Αυτό το οποίο πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής είναι πως στο ενδεχόμενο ενός νέου νυγμού, η αλλεργική αντίδραση μπορεί να είναι πιο σοβαρή.

Η διάγνωση της αλλεργίας στο δηλητήριο της μέλισσας ή της σφήκας γίνεται με την αναζήτηση των ειδικών IgE στο ορό του παιδιού. Εφόσον επιβεβαιωθεί η αλλεργία, υπάρχει απόλυτη ένδειξη ειδικής απευαισθητοποίησης στο δηλητήριο, με σκοπό την προστασία του παιδιού από νέο αναφυλακτικό επεισόδιο μετά από τυχόν νέο τσίμπημα

 

Αλλεργική ρινίτιδα και αλλεργικό άσθμα Διαβάστε περισσότερα

Η αλλεργική ρινίτιδα ορίζεται κλινικά ως η συμπτωματική διαταραχή της μύτης που προκαλείται από μια φλεγμονή, η οποία πραγματοποιείται με τη μεσολάβηση ΙgΕ ανοσοσφαιρινών, ύστερα από έκθεση του βλεννογόνου της μύτης σε αλλεργιογόνα, προς τα οποία έχει ευαισθητοποιηθεί ο ασθενής.

Τα συμπτώματα ποικίλουν στο είδος και τη βαρύτητα. Πιο συχνά είναι τα συμπτώματα της ρινίτιδας, με ή χωρίς επιπεφυκίτιδα:

  • Αλλεργική Ρινίτιδα: καταρροή, επίμονο μπούκωμα, αλλεπάλληλοι πταρμοί, φαγούρα μύτη και στα μάτια, οπισθορινική έκκριση, κακή ποιότητα ύπνου
  • Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: κόκκινα μάτια, δάκρυα και επίμονη φαγούρα στα μάτια
  • Αλλεργικό Άσθμα: βήχας (χρόνιος, επεισοδιακός ή επίμονος), δύσπνοια, βάρος στο στήθος, ‘σφύριγμα’ στην αναπνοή, εύκολη κόπωση
  • Ανάλογα με τα υπεύθυνα αλλεργιογόνα και τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους, τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας μπορεί να εμφανίζονται κάθε χρόνο τους ίδιους μήνες (να παρουσιάζουν δηλαδή περιοδικότητα), οπότε ονομάζεται εποχική ρινίτιδα ή να είναι παρόντα όλο τα χρόνο οπότε μιλάμε για ολοετή ή συνεχή ρινίτιδα. Ανάλογα με τη διάρκεια των συμπτωμάτων διακρίνουμε τη ρινίτιδα σε διαλείπουσα ή επίμονη  και ανάλογα με τη σοβαρότητα τους σε ήπια ή μέτρια-σοβαρή. Τα πιο συχνά αλλεργιογόνα στην Ελλάδα είναι οι γύρεις των δέντρων και των φυτών (ελιά, κυπαρίσσι, πεύκο, πλάτανος, περδικάκι, γρασίδια, αγριόχορτα), τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, οι μύκητες (αλτερνάρια, κλαδοσπόριο, ασπέργιλος), το τρίχωμα ζώων (γάτα, σκύλος) Το είδος των αλλεργιογόνων, στα οποία είναι κάποιος αλλεργικός καθορίζουν και την περιοδικότητα των συμπτωμάτων του.
  • Η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδα, επιπεφυκίτιδας ή του άσθματος βασίζεται στο ιστορικό του ασθενούς και επιβεβαιώνεται με μια σειρά ειδικών εξετάσεων, τις δερματικές δοκιμασίες νυγμού (Skin Prick Tests – μικρό κόστος, εύκολη εκτέλεση, άμεσα αποτελέσματα), τον ποσοτικό προσδιορισμό των ειδικών ανοσοσφαιρινών στο αίμα (μεγαλύτερο κόστος, όχι άμεσα αποτελέσμτα) και τη σπιρομέτρηση, κατά την κρίση του ειδικού γιατρού. 
  • Η αντιμετώπιση των αλλεργικών νοσημάτων έχει στόχο την πρόληψη εμφάνισης των συμπτωμάτων, τη συμπτωματική αντιμετώπιση ή/και την αιτιολογική αντιμετώπιση και θεραπεία της νόσου.
  • Η πρόληψη βασίζεται αποφυγή των υπεύθυνων αλλεργιογόνων (η πλήρης αποφυγή είναι πρακτική αδύνατη), με τη σωστή καθοδήγηση από το γιατρό και βοηθούν τόσο στη μείωση των συμπτωμάτων όσο και στην ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής. Έτσι, με  απλές εφαρμόσιμες συμβουλές  μπορούμε να περιορίσουμε την έκθεση του ασθενούς  στα αλλεργιογόνα μέσα και έξω από το σπίτι Καθοριστικό ρόλο παίζει και ο περιορισμός μη ειδικών ερεθιστικών παραγόντων όπως  ο καπνός του τσιγάρου, χημικές ουσίες κ.α., που μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν τα συμπτώματα.
  • Οι δυνατότητες αντιμετώπισης έχουν να κάνουν τόσο με τη σωστή χρήση φαρμάκων που μπορούν να μειώσουν, κυρίως όμως να προφυλάξουν από την εκδήλωση συμπτωμάτων, αλλά και οδηγίες πως να αποφεύγει κανείς την έκθεση στους παράγοντες που ενοχλούν. Η φαρμακευτική αγωγή για την αλλεργική ρινίτιδα περιλαμβάνει κάποιες κατηγορίες φαρμάκων, κυρίως τα  αντιισταμινικά και τα τοπικά στεροειδή.
  • Η ανοσοθεραπεία αποτελεί τη μόνη αιτιολογική θεραπεία των αλλεργικών νοσημάτων και ένα ποσοστό καλά επιλεγμένων ασθενών μπορούν να ωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό. Συνίσταται στη χορήγηση  σταδιακά αυξανόμενων δόσεων των υπεύθυνων αλλεργιογόνων είτε με τη μορφή υποδόριων ενέσεων σε ιατρικό περιβάλλον , είτε με τη μορφή υπογλώσσιων σταγόνων στο σπίτι. Αν και η ειδική ανοσοθεραπεία διαρκεί αρκετά χρόνια, αποτελεί το μοναδικό τρόπο που διαθέτουμε σήμερα για ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Αναφυλαξία Διαβάστε περισσότερα

Ως αναφυλαξία ορίζεται η συστηματική αλλεργική  αντίδραση του οργανισμού ύστερα από έκθεση σε κάποιο  αλλεργιογόνο. Η αναφυλαξία αποτελεί μία σοβαρή αλλεργική αντίδραση υπερευαισθησίας που είναι δυνητικά θανατηφόρα. Τα αναφυλακτικά επεισόδια μπορεί να είναι γενικευμένα με τη συμμετοχή πολλών οργάνων ή να πρόκειται για συστηματικές αντιδράσεις ενός οργάνου( πτώση αρτηριακής πίεσης). Η έναρξη των συμπτωμάτων είναι ταχεία, κυμαίνεται από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και εμφανίζεται ως μία συνεχόμενη ακολουθία η οποία αρχίζει με σχετικά ήπια συμπτώματα και εξελίσσεται απρόβλεπτα σε μία κατάσταση απειλητική για τη ζωή ή αυτοπεριοριζόμενη.

Το δέρμα συμμετέχει στο 90% των περιπτώσεων. Είναι πολύ σύνηθες ο ασθενής που υφίσταται αναφυλαξία  να εμφανίζει αγγειοοίδημα γύρω από τους οφθαλμούς, στα χείλη ή στη γλώσσα. Άλλα συστήματα που συμμετέχουν είναι το αναπνευτικό, το γαστρεντερικό, το κυκλοφορικό και το νευρικό.

Κατά κανόνα, το αλλεργικό σοκ έχει αίτια: Τροφές, φάρμακα, δηλητήριο από νυγμό υμενοπτέρων (μέλισσα, σφήκα), έκθεση σε latex, άσκηση. Υπάρχουν ασυνήθεις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ασθενής εμφανίζει τυπική εικόνα αναφυλαξίας χωρίς αίτιο (ιδιοπαθής αναφυλαξία).

Είναι προφανές ότι η αναγνώριση του αιτιολογικού παράγοντα είναι μείζονος σημασίας, αφού σε επανέκθεση είναι πιθανό ο ασθενής να κινδυνεύσει από νέο αναφυλακτικό σοκ.

Ανεξάρτητα από την αιτία που προκάλεσε την αντίδραση βασικό μέλημα του Αλλεργιολόγου και του Παιδιάτρου είναι να εκπαιδεύσει τον ασθενή και το οικογενειακό περιβάλλον του στην αντιμετώπιση τυχόν νέου επεισοδίου αναφυλαξίας. Το άτομο που έχει ιστορικό αναφυλαξίας θα πρέπει απαραίτητα να έχει μαζί του πάντα αυτοενιέμενη αδρεναλίνη και να είναι εξοικειωμένο με τη χρήση της.

Ατοπική δερματίτιδα (έκζεμα) Διαβάστε περισσότερα

Το έκζεμα ή ατοπική δερματίτιδα είναι μία χρόνια, υποτροπιάζουσα διαταραχή της ανώτερης στιβάδας του δέρματος, που προκαλεί ξηροδερμία, κνησμό και εξανθήματα λόγω φλεγμονής της επιδερμίδας. Πρόκειται για αλλεργική εκδήλωση του δέρματος με γενετική προδιάθεση σε αλλεργίες. Η ατοπική δερματίτιδα εκδηλώνεται συχνότερα σε οικογένειες με ιστορικό εκζέματος, αλλεργικής ρινίτιδας ή αλλεργικού βρογχικού άσθματος.

Η ατοπική δερματίτιδα, συνήθως εμφανίζεται στην βρεφική ηλικία και μάλιστα μέσα στους πρώτους έξι μήνες. Ανάλογα με την ηλικία, προσβάλλονται διαφορετικές περιοχές. Έτσι στα βρέφη μπορεί να προσβληθεί όλο το σώμα ή μόνο το πρόσωπο και το τριχωτό της κεφαλής (η γνωστή νινίδα), ενώ σε μεγαλύτερα παιδιά η ατοπική δερματίτιδα εντοπίζεται κυρίως στις καμπτικές επιφάνειες (στο εσωτερικό των αγκώνων ή πίσω από τα γόνατα. Ιδιαίτερα επίμονη εικόνα βλέπουμε όταν προσβάλλονται τα βλέφαρα και τα χείλη. Η νόσος παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις.

 Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα στην Ατοπική Δερματίτιδα είναι ο κνησμός, ο οποίος μπορεί να είναι παρών ακόμα και πριν εμφανιστεί το έκζεμα και υποδηλώνει την έναρξη της φλεγμονής. Η επιδερμίδα της Ατοπικής Δερματίτιδας χρειάζεται ειδική ενυδατική φροντίδα καθημερινά, ενώ εάν παρουσιάσει φλεγμονή χρειάζεται αντιφλεγμονώδη αγωγή. Παράγοντες οι οποίοι συχνά προκαλούν έξαρση είναι οι λοιμώξεις (ιογενείς ή μικροβιακές), το κρύο, ακατάλληλος ρουχισμός, το άγχος και οι τροφές με συντηρητικά και χρωστικά.

Γαστρεντερικού τύπου τροφική αλλεργία – Επιβραδυνόμενου τύπου μηχανισμός Διαβάστε περισσότερα

Στη γαστρεντερικού τύπου τροφική αλλεργία, σε αντίθεση με την αναφυλαξία, απαιτείται αρκετός χρόνος από την έναρξη λήψης συστηματικά της τροφής μέχρι την κλινική έκφραση της νόσου. Το τροφικό αλλεργιογόνο εισέρχεται στον εντερικό βλεννογόνο, προσελκύει ηωσινόφιλα, τα οποία με τη σειρά τους απάγουν φλεγμονή στο έντερο και αναλόγως με το τμήμα του εντέρου που έχει προσβληθεί και την ηλικία του παιδιού, βλέπουμε αντίστοιχα συμπτώματα.

Η πιο αθώα περίπτωση αυτής της κατηγορίας είναι η αλλεργική πρωκτοκολίτιδα, πολύ συχνή στη βρεφική ηλικία, μεγάλο ποσοστό (περίπου 60%) να εμφανίζεται στα αποκλειστικά θηλάζοντα βρέφη. Το χαρακτηριστικό της αλλεργίας αυτής είναι η άριστη κλινική εικόνα του βρέφους (καλή πρόσληψη βάρους, εύκολη σίτιση, χαρούμενο βρέφος ) με μόνο κλινικό σημείο το αίμα στα κόπρανα (με ή χωρίς βλέννες). Το αίμα συνήθως απαλείφει τα κόπρανα  με τη μορφή κεφαλής καρφίτσας ή λεπτής κλωστής. Ο αποκλεισμός της ενοχοποιούμενης τροφής από τη διατροφή της θηλάζουσας μητέρας (ή/και του βρέφους) συνήθως εξαφανίζει τα συμπτώματα. Οι πρωτεΐνες του γάλακτος στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι το ενοχοποιούμενο αλλεργιογόνο.  Οι επιδερμικές δοκιμασίες συμβάλλουν σημαντικά στην ανεύρεση των λοιπών αλλεργιογόνων και προκειμένου να μην υποβληθεί η θηλάζουσα μητέρα και το βρέφος σε άσκοπες και ίσως επικίνδυνες δίαιτες αποκλεισμού. 

Αν υπάρχει φλεγμονή στον οισοφάγο και στο στομάχι το βρέφος θα έχει άρνηση θηλασμού και δυσκολία στη σίτιση, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή και ανεπαρκή πρόσληψη βάρους, ενώ το μεγαλύτερο παιδί θα παρουσιάζει συχνά κοιλιακά, δυσκαταποσία, ανάγκη λήψης νερού μαζί με το φαγητό, οπισθοστερνικό άλγος ή και ενσφήνωση βλωμού , όταν δηλαδή η τροφή ‘σφηνώνεται’ σε κάποιο σημείο του οισοφάγου. Η νόσος καλείται ηωσινοφιλική οισοφαγίτιδα.Τα τελευταία χρόνια η αύξηση των κρουσμάτων είναι τεράστια, τόσο στα παιδιά όσο και στους ενήλικες. Πολλές φορές η διάγνωση καθυστερεί γιατί τα συμπτώματα είναι άτυπα με εξάρσεις και υφέσεις. Αν και η διάγνωση επίσημα γίνεται με την ενδοσκόπηση και βιοψίες του γαστρεντερικού (γαστροσκόπηση ή/και κολονοσκόπηση), όπου ανευρίσκεται σημαντικός αριθμός ηωσινόφιλων στο βλεννογόνο, η κλινική υποψία μπαίνει από μία σειρά ισχυρών ενδείξεων από συμπτώματα που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τα χαρακτηριστικά της νόσου. Στην περίπτωση που πάσχει το έντερο (ηωσινοφιλική γαστρεντεροπάθεια), συμπτώματα που μπορεί να εμφανιστούν είναι διάρροιες, μετεωρισμός, αιματηρές κενώσεις, κοιλιακό άλγος ή ανεπαρκής πρόσληψη βάρους.

Επειδή τα ηωσινοφιλικά νοσήματα του γαστρεντερικού συνδέονται τις περισσότερες φορές με τροφικά και περιβαλλοντικά αλλεργιογόνα, πλήρης αλλεργιολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος για το χαρακτηρισμό της νόσου. Οι δερματικές δοκιμασίες νυγμού (Skin Prick Tests) και οι επιδερμικές δοκιμασίες (Atopy Patch Tests) σε τροφικά αλλεργιογόνα κατευθύνουν τον Αλλεργιολόγο στην επιλογή των τροφικών ομάδων που θα πρέπει ενδεχομένως να αποκλειστούν από τη διατροφή του παιδιού για την ύφεση της νόσου. Κάποιες φορές , η χορήγηση κορτιζόνης ή/και αναστολείς αντλίας πρωτονίων κρίνεται απαραίτητη.

Οξεία και χρόνια κνίδωση Διαβάστε περισσότερα

Η κνίδωση είναι η πιο συχνή αλλεργία του δέρματος. Ο όρος κνίδωση προέρχεται από την τσουκνίδα  (κνίδα – urtica – urticarial)γιατί το εξάνθημα είναι ίδιο με αυτό που παρουσιάζεται στο δέρμα αν ακουμπήσουμε τσουκνίδα.  Χαρακτηρίζεται συνήθως από βλάβες στο δέρμα που έχουν πομφό (πετάλα, φλούμπα) και ερυθρότητα περιφερειακά μαζί με κνησμό («ξύσιμο») ή σπανιότερα καύσο ή άλγος. Σε ποσοστό περίπου 50% συνοδεύεται από αγγειοοίδημα, ενώ σε ποσοστό 10 % εμφανίζεται μόνο αγγειοοίδημα . Στο αγγειοοίδημα συμμετέχουν και βαθύτερες στιβάδες του δέρματος Η κνίδωση, όταν διαρκεί λιγότερο από 6 εβδομάδες, ονομάζεται οξεία, ενώ όταν διαρκεί πάνω από 6 εβδομάδες ονομάζεται χρόνια.

Η συχνότερη αιτία οξείας κνίδωσης στα παιδιά είναι οι λοιμώξεις (ιογενείς ή μικροβιακές), αλλά μπορεί η κνίδωση, όταν εμφανίζεται και εξελίσσεται ταχέως και σε μικρό χρονικό διάστημα από τη λήψη τροφής, φαρμάκου ή νυγμού να είναι η πρώτη εκδήλωση αναφυλαξίας.

Όταν τα συμπτώματα εξακολουθούν να εμφανίζονται για διάστημα μεγαλύτερο των 6 εβδομάδων, τότε ονομάζεται χρόνια κνίδωση και συνιστάται εργαστηριακή διερεύνηση για την ανίχνευση του αιτιολογικού παράγοντα που συντηρεί αυτή την υπεραντιδραστικότητα.

Τη χρόνια κνίδωση τη διακρίνουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες, κυρίως:

  • Σε χρόνια αυθόρμητη  κνίδωση όταν δεν υπάρχει κάποιος εξωτερικός παράγοντας που να την προκαλεί. Εμφανίζεται αυτόματα και απρόβλεπτα. Είναι η συνηθέστερη μορφή χρόνιας κνίδωσης.
  • Σε φυσικές κνιδώσεις όπως ο δερμογραφισμός, η κνίδωση εκ ψύχους, η χολινεργική κ.ά., στις οποίες κάποιος εξωτερικός φυσικός παράγοντας όπως η τριβή, το ψύχος, η πίεση, ή η αυξημένη θερμοκρασία του σώματος προκαλούν το εξάνθημα.

Ως επί το πλείστον, τα αίτια της χρόνιας κνίδωσης είναι ακόμη άγνωστα. Σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να βρεθεί κάποιο άλλο υποκείμενο νόσημα που προκαλεί κνίδωση, αν και στα παιδιά το συνηθέστερο αίτιο εξακολουθεί να είναι οι υποτροπιάζουσες ιογενείς λοιμώξεις, ειδικά σε παιδιά προσχολικής ηλικίας που παρακολουθούν Παιδικό σταθμό και έρχονται σε επαφή με πολλές ιώσεις.

Σε κάθε περίπτωση τα περιστατικά κνίδωσης προκαλούν μεγάλη ανησυχία καθώς πολλές φορές είναι δυσδιάκριτος ο αιτιολογικός παράγοντας και η σωστή διερεύνηση και παρακολούθηση αποτελούν βασική προϋπόθεση για την αποφυγή υπερκατανάλωσης φαρμάκων ή αναποτελεσματικών διαιτητικών περιορισμών για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τροφική αλλεργία Διαβάστε περισσότερα

Τροφική αλλεργία είναι η αναπάντεχη και μη κανονική ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού εναντίον ενός τμήματος μίας τροφής (συνήθως πρωτεΐνη) ειδικών γιαυτό αντισωμάτων IgE που έχει αναπτύξει ο οργανισμός με γενική προδιάθεση.

Η τροφική αλλεργία  συνολικά παρουσιάζει μεγάλη αύξηση παγκοσμίως και οι επισκέψεις στα επείγονται περιστατικά των Εξωτερικών Ιατρείων που οφείλονται σε αλλεργικές αντιδράσεις από τροφές έχουν αυξηθεί εκθετικά.

Τα πιο συχνά τροφικά αλλεργιογόνα , τα οποία ευθύνονται για τουλάχιστον το 90% των αντιδράσεων σε παιδιά είναι πρωτεΐνες του γάλακτος, αυγού, σιτηρών, ψαριού, φακής και ξηρών καρπών. Η αντίδραση εμφανίζεται συνήθως άμεσα (συχνά τις πρώτες φορές που εισάγεται η τροφή στη διατροφή του παιδιού) μέσα στην πρώτη ώρα (σπάνια έως τις 2 ώρες) και μπορεί να είναι μία ήπια κνίδωση ή αγγειοοίδημα στο δέρμα ή να εξελιχθεί  ταχέως σε αναφυλαξία, δηλαδή σε συστηματική και δυνητικά επικίνδυνη για τη ζωή αντίδραση κατά την οποία συμμετέχουν και άλλα όργανα εκτός από το δέρμα. Έτσι , μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα από το αναπνευστικό (βήχας, δύσπνοια, βράγχος φωνής, πολλαπλοί πταρμοί), από το γαστρεντερικό (κοιλιακό άλγος, έμετοι, διάρροια), από το κυκλοφορικό (ζάλη, απώλεια συνείδησης) ή το νευρικό σύστημα (σπασμοί).

Στις άμεσου τύπου αντιδράσεις τροφικής αλλεργίας η πιθανή διάγνωση συχνά μπαίνει από το λεπτομερές ιστορικό λόγω της άμεσης χρονικής συσχέτισης λήψης τροφής-αντίδρασης, αλλά επιβεβαιώνεται ή τίθεται υπό αμφισβήτηση με την ανεύρεση ή μη των ειδικών IgE στο ορό και στις δερματικές δοκιμασίες. Η τελική διάγνωση ή ο αποκλεισμός τίθεται με τη διαδικασία της τροφικής πρόκλησης . Οι τροφικές προκλήσεις είναι απαραίτητες και μετά τη διάγνωση της αλλεργίας καθώς με αυτή τη διαδικασία ελέγχεται αν μία αλλεργία έχει παρέλθει και εάν έχει αποκατασταθεί η ανοχή σε αυτή. Η πιο σύγχρονη πλέον διαγνωστική προσέγγιση είναι η λεγόμενη στοιχειακή διάγνωση κατά την οποία καταδεικνύονται οι επιμέρους ‘επίτοποι’ , κομμάτια της πρωτεΐνης στα οποία είναι αλλεργικός κάποιος. Η γνώση αυτής της πληροφορίας χρησιμεύει στη ακριβέστερη πρόγνωση για την κλινική  βαρύτητα της αλλεργίας και τη φυσική της πορεία.

Η πλέον αποδεκτή σήμερα , αν και παθητική αντιμετώπιση της τροφικής αλλεργίας είναι η πλήρης αποφυγή της τροφής που προκάλεσε την αντίδραση καθώς και συγγενών αλλεργιογονικά τροφών και η εκπαίδευση του παιδιού και της οικογένειας στη χρήση της αυτοενιέμενης αδρεναλίνης σε περίπτωση που το παιδί παρουσιάσει αναφυλαξία μετά από τυχαία λήψη της τροφής.

Ειδικά στην επίμονη αλλεργία στο γάλα και στο αυγό , προτείνεται η διαδικασία απευαισθητοποίησης (SOTISpecific Oral Tolerance Induction) , κατά την οποία το παιδί ξεκινά με ελάχιστη  δόση τροφής που σταδιακά αυξάνεται πάντα σε εξειδικευμένο κέντρο υπό τη στενή επίβλεψη Αλλεργιολόγου για την πιθανότητα αντίδρασης , ενώ στη συνέχεια το παιδί λαμβάνει καθημερινά τη δόση συντήρησης. Η διαδικασία αυτή αυξάνει την ασφάλεια του παιδιού καθώς σταδιακά ανέχεται μεγαλύτερες δόσεις και επιταχύνει την κατάκτηση της ανοχής στην τροφή.

Φαρμακευτική αλλεργία Διαβάστε περισσότερα

Η αλλεργία σε φάρμακα μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους και υποκείμενους μηχανισμούς και πολλές φορές η εξέλιξη είναι μη προβλέψιμη και επικίνδυνη. Η πλειοψηφία των φαρμακευτικών αντιδράσεων συνήθως δεν είναι αλλεργικές αλλά η αναγνώριση των αλλεργικών στα φάρμακα αντιδράσεων είναι ζωτικής σημασίας.

Η πιο επικίνδυνη μορφή φαρμακευτικής αλλεργίας είναι η άμεσου τύπου αλλεργική αντίδραση η οποία παρουσιάζεται μέσα σε λίγα λεπτά έως 2 ώρες από την λήψη του φαρμάκου κατά κανόνα στην 1η δόση λήψης. Για την εκδήλωση αυτού του τύπου αντίδρασης απαιτείται να υπάρχει ιστορικό λήψης της ίδιας  ή συγγενικής ουσίας στο παρελθόν είτε άμεσα είτε έμμεσα ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να έχει αναπτύξει τον ανοσολογικό μηχανισμό ο οποίος ενεργοποιείται άμεσα μετά την νέα επαφή με το φάρμακο. Η αντίδραση αυτή μπορεί να είναι μία ήπια κνίδωση / αγγειοοίδημα ή μία δυνητικά απειλητική για τη ζωή αναφυλαξία. Χρειάζεται αφενός άμεση αντιμετώπιση της αλλεργικής αντίδρασης και στη συνέχεια διερεύνηση της φαρμακευτικής αλλεργίας ώστε να επιβεβαιωθεί ή να αποκλειστεί η διάγνωση και να γνωρίζει ο ασθενής ποιο ή ποια ακριβώς φάρμακα θα πρέπει στο εξής να αποφεύγει.

Αν και θεωρητικά οποιοδήποτε φάρμακο μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση, αυτά που πιο συχνά προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις είναι τα β-λακταμικά αντιβιοτικά (πχ πενικιλίνες), τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, οι κινολόνες, τα αναισθητικά και τα σκιαγραφικά.

Η διερεύνηση γίνεται καταρχήν με το αναλυτικό ιστορικό , στη συνέχεια με αιματολογικό έλεγχο για την ανεύρεση των ειδικών IgE και δερματικές δοκιμασίες και τέλος με τη διαδικασία πρόκλησης σε ενδεδειγμένα φάρμακα.

Οι επιβραδυνόμενες αντιδράσεις στα φάρμακα εμφανίζονται μετά από αρκετές ημέρες λήψης του φαρμάκου (συνήθως μεταξύ 7-10ης ημέρας, ακόμα και μετά τη διακοπή του) και μπορεί να εμφανιστούν ακόμα και κατά την  πρώτη φορά που κάποιος λαμβάνει το συγκεκριμένο ή συγγενές αυτού φάρμακο. Η συνηθέστερη μορφή στα παιδιά είναι το κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα (γνωστό ως φαρμακευτικό εξάνθημα το οποίο εμφανίζεται συμμετρικά σε κορμό και άκρα και χρονικά διαρκεί αρκετές ημέρες μέχρι την υποχώρησή του. Επειδή σε σπάνιες περιπτώσεις το εξάνθημα εξελίσσεται σε  πιο επικίνδυνες μορφές (φυσαλίδες  ή φλύκταινες ) και ενδεχομένως να προσβληθούν και άλλα όργανα εκτός από το δέρμα , απαιτείται άμεση διακοπή του φαρμάκου και στενή ιατρική παρακολούθηση για τη σωστή αντιμετώπιση.

Το σύνδρομο Stevens-Johnson, η τοξική επιδερμική νεκρόλυση (Σύνδρομο TEN- Toxin Epidermal Necrolysis), το σύνδρομο DRESS (Drug Rush with Eosinophilia and Systemic Symptoms) και το AGEP (Οξεία γενικευμένη εξανθηματική φλυκταίνωση) είναι σοβαρές συστηματικές αντιδράσεις σε φάρμακα τα οποία απαιτούν έγκαιρη διάγνωση και ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.

Γιατί εμάς

Η πεποίθηση ότι η αλλεργική προδιάθεση και οι εκδηλώσεις της εμφανίζονται νωρίς στην παιδική ηλικία και ακολουθούν το κάθε παιδί στη διάρκεια της ζωής του , αλλάζοντας πρόσωπα και παρουσιάζοντας εξάρσεις και υφέσεις, μας ωθεί να αντιμετωπίζουμε το αλλεργικό παιδί ως σύνολο και όχι ως μεμονωμένο περιστατικό. Η συνολική επιτυχημένη προσέγγιση του αλλεργικού παιδιού βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση και εξασφαλίζει ασφαλέστερο μέλλον σε αυτά τα παιδιά.  Αντιμετωπίζουμε κάθε παιδί ως ξεχωριστή προσωπικότητα και γι’ αυτό εστιάζουμε στην παροχή της καλύτερης δυνατής ιατρικής φροντίδας με τον αποτελεσματικότερο και πλέον ασφαλή τρόπο διάγνωσης και θεραπείας.

 Το εξειδικευμένο και άρτια εκπαιδευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, σε άμεση συνεργασία και με τα άλλα τμήματα του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών, παρέχει στους μικρούς ασθενείς υψηλού επιπέδου υπηρεσίες πρόληψης, πλήρη ενημέρωση και νοσηλευτική υποστήριξη.

Ιατροί Τμήματος

ΠΡΙΦΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
Παιδίατρος

Αναπληρωτής Καθηγητής Παιδιατρικής-Παιδοπνευμονολογίας Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ,

Διευθυντής Παιδοπνευμονολογικού και Παιδοαλλεργιολογικού Τμήματος, Παιδιατρικό...

ΓΙΑΒΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
Αλλεργιολόγος Παίδων - Ενηλίκων

Διευθύντρια Αλλεργιολογικού Τμήματος, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών

Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και εκπαιδεύτηκε στην Παιδιατρική στην Παιδιατρική Κλινική του Θριασίου Νοσοκομείου. Ειδικεύτηκε στην Αλλεργιολογία στην Αλλεργιολογική Μονάδα της Β’ Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Νοσοκομείο Παίδων «Π & Α Κυριακού». Μετά την απόκτηση του...

ΧΥΤΗΡΟΓΛΟΥ ΛΙΛΙΑΝ
Αλλεργιολόγος Παίδων - Ενηλίκων

Επιστημονικός Συνεργάτης του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

H Ευαγγελία Χυτήρογλου είναι Αλλεργιολόγος Παίδων & Ενηλίκων, απόφοιτος με “Cum Laude” της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ρώμης «La Sapienza» (2005). Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Αλλεργιολογία (Master in Allergy) από το Imperial College London, Ηνωμένο Βασίλειο το 2014 ...

 

Δείτε ακόμη

Πρόσφατα

Δημοφιλέστερα

NEWSLETTER

Συμπληρώστε το όνομα και το e-mail σας
για να εγγραφείτε στο newsletter μας

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
1 + 1 =
Solve this simple math problem and enter the result. E.g. for 1+3, enter 4.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Διστόμου 5-7, Μαρούσι, ΤΚ. 151 25

210 6862339/397

[email protected]

www.paidiatriko.gr

ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε. ©2016 | DISCLAIMER |   ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ COOKIES | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

 

Made by ZONEPAGE

 

Aλλεργιολογικό/Ανοσολογικό | www.paidiatriko.gr

Σφάλμα

Η ιστοσελίδα αντιμετώπισε ένα αναπάντεχο σφάλμα. Παρακαλώ δοκιμάστε αργότερα.