Sorry, you need to enable JavaScript to visit this website.

Χειρουργικό

Γενικά

Στην Παιδοχειρουργική Κλινική του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών παρέχονται γενικές, καθώς και εξειδικευμένες χειρουργικές υπηρεσίες αντιμετώπισης ευρέως φάσματος συγγενών και επίκτητων νοσημάτων της νεογνικής, βρεφικής, παιδικής αλλά και της πρώιμης εφηβικής ηλικίας.

Συγκεκριμένα, στην ειδικότητα αυτή, περιλαμβάνονται χειρουργικές παθήσεις του γαστρεντερικού συστήματος, του ουροποιητικού συστήματος και των γεννητικών οργάνων, του θώρακα, του δέρματος και των μαλακών μορίων του παιδιού. Επίσης, ασχολείται με τη χειρουργική αντιμετώπιση των περισσότερων συμπαγών όγκων καθώς και ορισμένες από τις παθήσεις της κεφαλής και του τραχήλου.

Όλα τα μέλη της χειρουργικής ομάδας δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην επικοινωνία με τους γονείς και τα παιδιά, παρέχοντας ακριβείς πληροφορίες για τις χειρουργικές μεθόδους και την μετεγχειρητική πορεία του μικρού ασθενή, «πλάθοντας» από κοινού το θεραπευτικό πλάνο που ταιριάζει στη νόσο του αλλά και, όπου είναι εφικτό, στις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε οικογένειας.

Η εξέλιξη των θεραπευτικών πρακτικών βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντός μας, προκειμένου να παρέχονται σύγχρονες υπηρεσίες υγείας.

Με σκοπό να επιτευχθεί ένας τόσο φιλόδοξος στόχος, επιδιώκουμε και φροντίζουμε την προμήθεια σύγχρονου εξοπλισμού, τη συνεχή εκπαίδευση των συνεργατών κάθε βαθμίδας και τη δημιουργία ενός φιλόξενου και ζεστού περιβάλλοντος, όπου γονείς και παιδιά θα μπορούν να νιώθουν όσο το δυνατόν πιο άνετα.

Ιατρικές Υπηρεσίες

Η Παιδοχειρουργική Ομάδα πραγματοποιεί μεγάλο εύρος χειρουργικών επεμβάσεων σε παιδιά κάθε ηλικίας που αφορούν ειδικότερα σε:

  • Επεμβάσεις κοιλίας και θώρακος
  • Επεμβάσεις Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής
  • Επεμβάσεις Νεογνικής χειρουργικής
  • Επεμβάσεις Χειρουργικής Τραύματος

Πρόκειται τόσο για χειρουργικές επεμβάσεις ρουτίνας, όπως η βουβωνοκήλη, κρυψορχία, φίμωση, σκωληκοειδίτιδα κτλ., όσο και χειρουργικές επεμβάσεις αποκατάστασης σύμπλοκων συγγενών νοσημάτων της νεογνικής και βρεφικής ηλικίας, όπως οι ατρησίες γαστρεντερικού σωλήνα, συγγενές μεγάκολο κτλ.

Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις αντιμετωπίζονται από ομάδες πλήρως καταρτισμένων και επιλεγμένων Παιδοχειρουργών και Αναισθησιολόγων. Βασικό μέλημα της ομάδας είναι να προκληθεί το μικρότερο δυνατό στρες σε παιδιά και γονείς πριν και μετά την επέμβαση με ιδιαίτερη έμφαση στην αντιμετώπιση του μετεγχειρητικού πόνου.

Μετεγχειρητικά τα παιδιά λαμβάνουν σύγχρονη φροντίδα, σε περιβάλλον κατάλληλο για τη βαρύτητα της χειρουργικής επέμβασης, και ποικίλλει από την Κλινική Μίας Ημέρας Νοσηλείας (αφορά στα ψυχρά περιστατικά ρουτίνας) έως τη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ/ΜΕΘ) σε βαρέα περιστατικά.

Ασθένειες

Βουβωνοκήλη Διαβάστε περισσότερα

Ως κλινικά σημαντική βουβωνοκήλη ορίζεται η προβολή ενδοκοιλιακού οργάνου, όπως το έντερο, διαμέσου μικρού καναλιού στη βουβωνική περιοχή.

Μηχανισμός Δημιουργίας Βουβωνοκήλης

Μεταξύ της 12ης και 14ης εβδομάδος της κύησης σχηματίζονται οι όρχεις στα αγόρια ή οι ωοθήκες στα κορίτσια, κάτω από τους νεφρούς. Όσο αναπτύσσεται το έμβρυο, τα όργανα αυτά μετακινούνται προς το κατώτερο τμήμα της κοιλιάς. Κατά τη μετανάστευση αυτή συμπαρασύρουν τμήμα του περιτοναίου που περιβάλλει το όργανο ως πέπλο (το περιτόναιο είναι λεπτός χιτώνας που καλύπτει το σύνολο της κοιλιάς εσωτερικά). Στην περίπτωση των αγοριών το «πέπλο» αυτό φτάνει μαζί με τον όρχι μέχρι το εσωτερικό του οσχέου (το σακουλάκι μέσα στο οποίο βρίσκονται οι όρχεις).

Στα κορίτσια το περιτόναιο φτάνει, παρασυρόμενο από σύνδεσμο της μήτρας, έως τα μεγάλα χείλη των έξω γεννητικών οργάνων. Παρασυρόμενο, λοιπόν, το πέπλο αυτό σχηματίζει ένα σωληνάκι, ένα κανάλι. Το κανάλι αυτό, με τη γέννηση, φυσιολογικά κλείνει.

Αν αποτύχει να κλείσει, τότε ουσιαστικά μένει στη βουβωνική χώρα μια δίοδος επικοινωνίας με το κατώτερο μέρος της κοιλιάς, όπου έχουν την τάση να εισχωρούν όργανα της κοιλιάς όπως, οι έλικες του λεπτού εντέρου, ενώ στα κορίτσια, πλην του εντέρου, μερικές φορές και η σύστοιχη ωοθήκη. Όταν το σωληνάκι αυτό είναι πολύ στενό, για να χωρέσει να περάσει κάποιο όργανο, αλλά επαρκές ώστε να κυκλοφορεί υγρό, τότε μιλάμε για επικοινωνούσα υδροκήλη στην οποία θα αναφερθούμε σε άλλο κείμενο.

Συχνότητα Εμφάνισης Βουβωνοκήλης

Η συχνότητα της βουβωνοκήλης στα τελειόμηνα νεογνά είναι 3,5-5%, ποσοστό που διπλασιάζεται στα πρόωρα. Η αναλογία αγοριών/κοριτσιών με βουβωνοκήλη είναι 10:1. Στο 60% των περιπτώσεων το πρόβλημα εντοπίζεται δεξιά, ενώ βουβωνοκήλη και από τις δύο πλευρές παρατηρείται στο 10% των περιπτώσεων.

Το ποσοστό εντόπισης βουβωνοκήλης και στις δύο πλευρές ανεβαίνει σημαντικά εάν πρόκειται για πρόωρα (45-55%) και θήλεα νεογνά.

Υποστηρίζεται ότι υπάρχει κληρονομικότητα, ενώ πιο συχνά συνυπάρχει η βουβωνοκήλη με κρυψορχία ή με άλλα προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος, καθώς και σε παιδιά με σύνδρομο Down. Κλινικά, η βουβωνοκήλη μπορεί να ανακαλυφθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Παρόλα αυτά, μία στις τρεις περιπτώσεις βουβωνοκήλης γίνεται εμφανής στους πρώτους έξι μήνες της ζωής.

Σημεία & Συμπτώματα βουβωνοκήλης

Ο γονιός συνήθως παρατηρεί μια μαλακή διόγκωση (φουσκωματάκι) στη βουβωνική περιοχή, όταν το παιδί κλαίει ή σφίγγεται, η οποία υποχωρεί, μόλις ηρεμήσει. Πιο σπάνια, η διόγκωση αυτή είναι σκληρή και δεν υποχωρεί, παρά μόνο αν το παιδί κοιμηθεί.

Διάγνωση βουβωνοκήλης

Η διάγνωση γίνεται με τη λήψη καλού ιατρικού ιστορικού και την προσεκτική εξέταση από τον παιδίατρο ή τον παιδοχειρουργό.

Περιεσφιγμένη Βουβωνοκήλη

Όταν με απαλή πίεση πάνω στη κήλη που προβάλει, αυτή υποχωρεί στην κοιλιά, τότε χαρακτηρίζεται ως ανατάξιμη, μη περιεσφιγμένη. Όταν η κήλη δεν υποχωρεί με την πίεση, τότε πρόκειται για μη ανατάξιμη, περιεσφιγμένη κήλη.

Η περιεσφιγμένη κήλη οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιο όργανο, σημαντικού όγκου (συνήθως εντερική έλικα), έχει «στριμωχθεί» μέσα στο κανάλι με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιστρέψει στην κοιλιά. Όσο το όργανο παραμένει καθηλωμένο στη θέση αυτή, τόσο αυξάνει ο όγκος του λόγω στάσης της κυκλοφορίας του αίματος και του συνοδού οιδήματος, γεγονός που κάνει πιο δύσκολη την ανάταξή του (επιστροφή) πίσω στην κοιλιά. Εάν η κατάσταση αυτή παραμείνει επί ώρες τότε η αιμάτωση του εντέρου επηρεάζεται έντονα με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η βιωσιμότητά του (νέκρωση).

Το παιδί στη περίπτωση περίσφιξης είναι ευερέθιστο, ενδέχεται να κάνει εμέτους και να εμφανίσει μετεωρισμό (φούσκωμα). Η ψηλάφηση της κήλης, σ’ αυτή τη φάση, είναι συνήθως επώδυνη.

Η περίσφιξη δεν συμβαίνει συχνά και συνήθως ανατάσσεται από έμπειρο παιδοχειρουργό. Ωστόσο, η συχνότητα της περίσφιξης είναι αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας. Όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πιο συχνή η περίσφιξη.

Θεραπεία Περιεσφιγμένης Βουβωνοκήλης

Η θεραπεία είναι χειρουργική και μόνο. Καλό είναι από τη στιγμή που γίνεται η διάγνωση περιεσφιγμένης κήλης να προγραμματίζεται η χειρουργική αποκατάσταση σύντομα για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο περίσφιξης. Η κήλη διορθώνεται, υπό γενική αναισθησία, με απορροφήσιμα ράμματα διαμέσου μικρής βουβωνικής τομής.

Η σύγκλειση του δέρματος γίνεται επίσης με απορροφήσιμα ράμματα που δεν φαίνονται και με Steril Strips (σαν μικρά handsaplast). Το παιδί, συνήθως, παραμένει στο νοσοκομείο για μερικές ώρες μετά την επέμβαση, εκτός κι αν πρόκειται για βρέφος με ιστορικό προωρότητας, οπότε ενδέχεται να παραμείνει στο νοσοκομείο για ένα βράδυ.

Μετεγχειρητικά, το παιδί λαμβάνει συστηματικά ανά 6ωρο παυσίπονα (απλό depon) για 12-24 ώρες, ώστε να αποφευχθεί η παραμικρή ενόχληση. Εντός μερικών ημερών μπορεί να επιστρέψει σε ήπιες δραστηριότητες οι οποίες εξαρτώνται από την ηλικία του παιδιού.

Στην περίπτωση περιεσφιγμένης κήλης με περιεχόμενη έλικα εντέρου που δεν κατέστη δυνατόν να αναταχθεί, η χειρουργική αποκατάσταση είναι επείγουσα. Εάν πρόκειται για την ωοθήκη, η αποκατάσταση είναι σχετικά επείγουσα. Εάν πρόκειται για περιεσφιγμένη κήλη που ανατάχθηκε τελικά με δυσκολία τότε ο ιδανικός χρόνος αποκατάστασης είναι 48 ώρες μετά την ανάταξη.

Πρόγνωση Περιεσφιγμένης Βουβωνοκήλης

Η υποτροπή της κήλης είναι εξαιρετικά σπάνια. Είναι λίγο συχνότερη σε περίπτωση προωρότητας.

Εγκολεασμός Διαβάστε περισσότερα

Εγκολεασμός καλείται η ενσφήνωση τμήματος του εντέρου στο κατά συνέχεια αμέσως επόμενό του, δηλαδή η αναδίπλωση του εντέρου μέσα στον ίδιο του τον αυλό. Ο εγκολεασμός αποτελεί τη δεύτερη πιο συχνή αιτία κοιλιακού πόνου, μετά τη δυσκοιλιότητα, σε παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Ο εγκολεασμός είναι συχνή αιτία της οξείας απόφραξης του λεπτού εντέρου. Στο 75% των περιπτώσεων συναντάται πριν την ηλικία των 2 ετών.

Ο εγκολεασμός ταξινομείται ανάλογα με την συμπτωματολογία σε μόνιμο (80%) και παροδικό (20%). Ανάλογα με την αιτία σε ιδιοπαθή (95% των εγκολεασμών) η οποία σχετίζεται με ιογενή λοίμωξη αναπνευστικού-γαστρεντερικού και αφορά κατά το 95% την ειλεοκολική περιοχή και σε Pathologic Lead Point (5% των εγκολεασμών). Σε αυτή την κατηγορία μια παθολογική οντότητα, όπως π.χ. απόφυση Meckel, εντερικός διπλασιασμός, ή κάποια ασθένεια που διαταράσσει την κινητικότητα του εντέρου, όπως π.χ. πορφύρα Henoch-Schonlein, κυστική ίνωση κ.α. είναι η αιτία του εγκολεασμού.

Ανάλογα με την ανατομική θέση, πιο συχνός είναι ο ειλεοκολικός (80%).

Η παρουσία δύο κλινικών συμπτωμάτων (κοιλιακό άλγος και έμετος) και δύο κλασσικών ευρημάτων (κοιλιακή μάζα + αιμορραγία από το ορθό) εγκολεασμού θέτουν τη διάγνωση!

Το πιο συχνό (85%) είναι η έναρξη έντονου, κωλικοειδούς άλγους που κάνει το παιδί να φέρνει τα πόδια στην κοιλιά διάρκειας λίγων λεπτών. Ωστόσο, η απουσία πόνου δεν αποκλείει τον εγκολεασμό (σ’ αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να αργήσει η διάγνωση). Ο εμετός είναι το δεύτερο πιο συχνό σύμπτωμα του εγκολεασμού (η απουσία του δεν αποκλείει την διάγνωση) και συμβαίνει συνήθως στα μικρότερα παιδιά.

Η διάγνωση τίθεται συνήθως μέσα σε 24 ώρες. Θερμοκρασία και εργαστηριακά ευρήματα συνοδεύουν την κλινική εικόνα του σοκ και της υπογκαιμίας. Η αιμορραγία είναι χαρακτηριστική, παρουσιάζει δε σύστασης βλεννώδης, σαν ζελέ σταφίδας (currant jelly). Η απουσία ψηλαφητής μάζας ή αιμορραγίας δεν αποκλείει την ύπαρξη εγκολεασμού.

Η διάγνωση εγκολεασμού γίνεται με τον υπέρηχο (100% ακρίβεια). Ο ρόλος του δεν είναι μόνο να διαγνώσει ή να αποκλείσει ένα εγκολεασμό, αλλά επίσης να μελετήσει την εξέλιξη του ή την παρουσία νέκρωσης στο εντερικό τοίχωμα.

Η αντιμετώπιση του εγκολεασμού περιλαμβάνει την ακτινολογική ανάταξη (υδροστατική-υγρό, πνευματική-αέρα) και την χειρουργική ανάταξη (εκτομή, αντιμετώπιση της διάτρησης) με λαπαροτομία ή λαπαροσκόπηση.

Αν ο εγκολεασμός δεν μειωθεί, τότε μπορεί να επαναληφθεί ο υποκλυσμός. Στο 60% των ασθενών που δεν εμφανίζεται μείωση, με την δεύτερη προσπάθεια ο εγκολεασμός μειώνεται. Το άλλο 40% οδηγείται στο χειρουργείο. Το ποσοστό υποτροπής μετά από επιτυχημένη μείωση του εγκολεασμού είναι 5%.

Εισρόφηση Ξένου Σώματος Διαβάστε περισσότερα

Σπάνια είμαστε μάρτυρες της στιγμής της απόφραξης με συνέπεια να μην γνωρίζουμε την ουσία που την προκάλεσε, ωστόσο μπαίνει ισχυρά η υποψία του συμβάντος, όταν σε ένα υγιές παιδί εμφανισθεί αιφνίδια αναπνευστική δυσχέρεια, βήχας, καθώς και διάφοροι ήχοι που υποδηλώνουν πνιγμονή (όπως εισπνευστικός ή εκπνευστικός συριγμός).

Τα παιδιά που συχνότερα καταλήγουν από εισρόφηση ξένου σώματος είναι προσχολικής ηλικίας, το δε ξένο σώμα συνήθως είναι τροφή. Η διάγνωση της εισρόφησης ξένου σώματος σπανίως είναι εμφανής. Ωστόσο τίθεται ισχυρά η υποψία όταν σε, μέχρι εκείνη τη στιγμή, υγιές παιδί εμφανισθεί αιφνίδια αναπνευστική δυσχέρεια με βήχα και ήχους πνιγμονής ή σιγμό.

Εφόσον το ξένο σώμα είναι ορατό, απομακρύνεται με προσοχή. Οι τυφλές κινήσεις σάρωσης απαγορεύονται καθώς ενδέχεται να σπρώξουν το ξένο σώμα βαθύτερα ή να προκαλέσουν τραυματισμό και αιμορραγία του ευαίσθητου παιδικού βλεννογόνου.

Ακολούθως, εφόσον ο βήχας είναι αποτελεσματικός, το μόνο που κάνουμε είναι να συμπαραστεκόμαστε ήρεμα στο θύμα το οποίο και παρακινούμε να συνεχίσει να προσπαθεί, ήρεμα κατά το δυνατόν, να εισπνεύσει για να συνεχίσει να βήχει αποτελεσματικά. Ο βήχας θεωρείται αποτελεσματικός, όταν το παιδί μπορεί να μιλήσει, κλάψει και γενικά εισπνεύσει μεταξύ των προσπαθειών. Σε αυτή τη φάση τα όποια χτυπήματα στην πλάτη και πολύ περισσότερο παρότρυνση να πιεί το παιδί νερό, όπως συνηθίζεται, μόνο κακό μπορούν να κάνουν.

Όταν το παιδί περάσει στη φάση του αναποτελεσματικού βήχα (δηλαδή μειούμενης έντασης ή σιωπηλός) και το παιδί δεν μπορεί να κλάψει, μιλήσει ή γίνει κυανωτικό και φαίνεται να χάνει τις αισθήσεις του, καλούμε άμεσα σε βοήθεια και ξεκινούμε ενεργό πλέον παρέμβαση. Αδρά χωρίζουμε τα παιδιά σε 2 ηλικιακές ομάδες: σε βρέφη (έως 12 μηνών) και σε παιδιά (όλες οι υπόλοιπες ηλικίες). Προφανώς δε θα μπορέσουμε να ρωτήσουμε το παιδάκι που πάσχει «πόσων ετών είσαι;», ωστόσο μια αδρή εκτίμηση της ηλικίας του αρκεί. Η γενική αρχή που ισχύει σε περιπτώσεις καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης είναι: ό,τι μοιάζει με παιδί είναι παιδί, ό,τι μοιάζει με βρέφος είναι βρέφος!

ΒΡΕΦΟΣ

Με αισθήσεις και αναποτελεσματικό βήχα:

Γυρίζουμε το βρέφος μπρούμυτα, με κλίση κεφαλής προς τα κάτω και εφαρμόζουμε πέντε (5) πλήξεις στην πλάτη (ανάμεσα στα οστά της ωμοπλάτης) με την «μπάλα» της παλάμης.

Εάν δε λυθεί η απόφραξη επαναφέρουμε το βρέφος ανάσκελα και με τα δύο μας δάκτυλα εφαρμόζουμε πέντε (5) συμπιέσεις στο κατώτερο ήμισυ του στέρνου (βάθος περίπου 1/3 της προσθιοπίσθιας διαμέτρου του στήθους).

Εάν εξακολουθεί το πρόβλημα, επανεκτιμούμει το στόμα και συνεχίζουμε τους κύκλους πλήξεων/συμπιέσεων έως ότου είτε λυθεί η απόφραξη ή το βρέφος χάσει της αισθήσεις του.

Χωρίς αισθήσεις:

Εφαρμόζουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) στο βρέφος, με μόνη διαφορά την επανεκτίμηση της στοματικής κοιλότητας ύστερα από κάθε κύκλο θωρακικών συμπιέσεων.

ΠΑΙΔΙ

Με αισθήσεις και αναποτελεσματικό βήχα:

Στα μεγαλύτερα παιδιά εξακολουθούμε να χρησιμοποιούμε τις πέντε (5) πλήξεις στην πλάτη, είτε ξαπλώνοντας το παιδί μπρούμυτα στα γόνατά μας ή στα μεγαλύτερα παιδιά υποβαστάζοντάς τα σε καθιστή ή όρθια, ελαφρώς επικλινή προς τα εμπρός, θέση.

Εφόσον το πρόβλημα παραμένει, εφαρμόζουμε το χειρισμό Heimlich, δηλαδή κοιλιακές ώσεις. Ο διασώστης παίρνει θέση πίσω από το παιδί και, εφόσον η διαφορά ύψους το επιβάλλει, είτε γονατίζει με το παιδί όρθιο ή στέκεται όρθιος με το παιδί πάνω σε καρέκλα ή απλά ανασηκώνει το παιδί. Το ένα χέρι σχηματίζει γροθιά που τοποθετείται ανάμεσα στον ομφαλό και το στέρνο και τοποθετεί το άλλο χέρι πάνω στη γροθιά. Ακολούθως, εφαρμόζονται πέντε (5) απότομες ώσεις προς τα μέσα και άνω.

Εάν το παιδί δεν μπορεί να υποστηριχθεί σε όρθια θέση, τότε τοποθετείται ανάσκελα, ο διασώστης παίρνει θέση ιππαστί, τοποθετεί τη «μπάλα» του χεριού μεταξύ ομφαλού και στέρνου με την παλάμη του άλλου χεριού πάνω από την πρώτη.

Ακολουθεί επανεκτίμηση και συνέχιση των κύκλων έως ότου είτε λυθεί η απόφραξη ή το παιδί χάσει τις αισθήσεις του.

Χωρίς αισθήσεις:

Εφαρμόζουμε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) για παιδιά, με μόνη διαφορά την επανεκτίμηση της στοματικής κοιλότητας μετά από κάθε κύκλο θωρακικών συμπιέσεων.

Εφόσον το παιδί αναπνέει πλέον αποτελεσματικά, τοποθετείται σε θέση ανάνηψης στο πλάι και παρακολουθείται.

Κρυψορχία Διαβάστε περισσότερα

Η κρυψορχία αποτελεί την πιο συχνή συγγενή πάθηση του γενετικού συστήματος στα αγόρια. Η κρυψορχία ορίζεται ως η αδυναμία ψηλάφησης του όρχεως μέσα στο όσχεο («σακουλάκι» μέσα στο οποίο βρίσκονται φυσιολογικά οι όρχεις).

Υπολογίζεται ότι το 3-4% των τελειόμηνων αγοριών έχουν κρυψορχία, ποσοστό που μειώνεται περίπου στο 1% μετά την ηλικία των 6 με 12 μηνών.

Προδιαθεσικοί παράγοντες για εμφάνιση κρυψορχίας θεωρούνται η προωρότητα (περίπου 30% των προώρων έχουν κρυψορχία), το χαμηλό βάρος γέννησης, η δίδυμος κύηση και η λήψη ορμονικών σκευασμάτων από τη μητέρα στην αρχή της κύησης. Επίσης, η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της κρυψορχίας (περίπου 20% των παιδιών με κρυψορχία έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό).

Όπως αναφέρθηκε και στην ενότητα της βουβωνοκήλης, οι όρχεις σχηματίζονται μέσα στην κοιλιά του εμβρύου περίπου την 6η - 7η εβδομάδα και αρχίζουν να μεταναστεύουν προς το όσχεο μετά την 28η εβδομάδα. Οι παράγοντες που επηρεάζουν αυτήν την κάθοδο προς το όσχεο είναι πολλαπλοί (ορμονικοί, ανατομικοί / μηχανικοί ) και η μη αρμονική συνεργασία μεταξύ τους μπορεί να ανακόψει την κάθοδο του όρχεως σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής με αποτέλεσμα την κρυψορχία.

Στο 80% των περιπτώσεων κρυψορχίας ο όρχις είναι ψηλαφητός σε κάποιο σημείο της φυσιολογικής διαδρομής του, συνήθως κάπου μέσα στον βουβωνικό σωλήνα.

Σε σπάνιες περιπτώσεις (<5%) ο όρχις ενδέχεται να ψηλαφείται σε θέσεις εκτός της φυσιολογικής πορείας καθόδου οπότε μιλάμε για εκτοπία του όρχεως. Στο υπόλοιπο 20% των περιπτώσεων δεν είναι δυνατή η ψηλάφηση του όρχεως. Στις περιπτώσεις αυτές ο όρχις βρίσκεται είτε ενδοκοιλιακά ή σπανιότερα απουσιάζει εντελώς (αγενεσία). Το υπερηχογράφημα (ή σπανιότερα η μαγνητική τομογραφία) θα μας δείξει την ύπαρξη και την ακριβή θέση του όρχεως (ενδοκοιλιακά).

Τα παιδιά με κρυψορχία παρακολουθούνται μέχρι την ηλικία των 6-12 μηνών. Εάν μέχρι αυτήν την ηλικία ο όρχις δεν έχει «κατέβει» στην θέση του τότε χρήζει χειρουργικής αποκατάστασης (ορχεοπηξία). Η επέμβαση δεν θα πρέπει με κανένα τρόπο να καθυστερήσει πέραν της ηλικίας των 24 μηνών, καθώς από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει η έκπτωση της λειτουργικότητας των όρχεων.

Ιδιαιτερότητες παρουσιάζει η περίπτωση της αμφοτερόπλευρης κρυψορχίας. Εδώ συχνά υπάρχει κάποια σύγχυση ως προς τη διάγνωση αμφοτερόπλευρης κρυψορχίας, καθώς στη χώρα μας εμφανίζεται πολύ πιο συχνά από ότι είναι στατιστικά αναμενόμενο. Πρέπει, λοιπόν, να διαχωριστούν από ειδικό τα περιστατικά ανελκόμενων όρχεων από τις αληθείς κρυψορχίες. Εφόσον πρόκειται για πραγματική αμφοτερόπλευρη κρυψορχία με ψηλαφητούς όρχεις, τότε η αποκατάσταση θα πρέπει να γίνει με δύο ξεχωριστές επεμβάσεις, οι οποίες θα πρέπει να απέχουν χρονικά 1-2 μήνες μεταξύ τους. Εάν οι όρχεις δε ψηλαφώνται θα πρέπει να γίνει προσπάθεια απεικόνισης. Σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος θα πρέπει να παραπεμφθεί το παιδί σε ενδοκρινολόγο για ορμονική δοκιμασία.

Το χειρουργείο αποκατάστασης της κρυψορχίας γίνεται με μια μικρή βουβωνική τομή όπου αφού βρεθεί ο όρχις με τα στοιχεία του (αγγεία, σπερματικός τόνος), προσπαθούμε να δώσουμε το απαιτούμενο μήκος για να κατέβουν έως το όσχεο. Στην συνέχεια, με μια δεύτερη τομή στο όσχεο, ο όρχις καθηλώνεται μέσα σε αυτό. Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες ο όρχις βρίσκεται πολύ ψηλά, ίσως απαιτηθεί η αποκατάσταση να γίνει σε δύο στάδια, με δύο διαφορετικές χειρουργικές επεμβάσεις.

Μετεγχειρητικά το παιδί παρακολουθείται στο νοσοκομείο για λίγες ώρες. Συνιστάται αποφυγή της έντονης δραστηριότητας για τις πρώτες δύο εβδομάδες, ενώ η παρακολούθηση περιλαμβάνει την κλινική εξέταση και -εάν αυτό κριθεί σκόπιμο- και τον υπερηχογραφικό έλεγχο του όρχεως. Οι επιπλοκές της επέμβασης περιλαμβάνουν κυρίως την υποτροπή (ο όρχις επανέρχεται σε θέση εκτός του οσχέου) και την ατροφία του όρχεως.

Οι επιπλοκές γενικά είναι σπάνιες. Ωστόσο, όταν πρόκειται για ενδοκοιλιακό όρχι ή για όρχι που βρίσκεται σε υψηλή βουβωνική θέση όπου η επιμήκυνση και η καθήλωση γίνονται με δυσκολία, το ποσοστό επιπλοκών είναι υψηλότερο του μέσου όρου.

Μια ιδιαίτερη κατηγορία, η οποία, όμως, αποτελεί και την πλειοψηφία των περιστατικών «κρυψορχίας» που βλέπουμε στο ιατρείο, είναι οι περιπτώσεις όπου ο γονείς αναφέρουν ότι ο όρχις του παιδιού άλλοτε βρίσκεται μέσα στο όσχεο και άλλοτε ανεβαίνει ψηλά (ανασπώμενος/ανελκόμενος όρχις). Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο παιδοχειρουργός θα κρίνει εάν συνυπάρχουν άλλες καταστάσεις που εμποδίζουν την κάθοδο του όρχεως (βουβωνοκήλη) και κατά πόσον το παιδί θα πρέπει να χειρουργηθεί ή μπορεί απλά να παρακολουθηθεί.

Σε γενικές γραμμές, όρχις που βρισκόταν εντός του οσχέου κατά την νεογνική ηλικία, ακόμα κι αν κατά τη βρεφική ηλικία χαρακτηριστεί ως ανελκόμενος, σε σπάνιες περιπτώσεις θα χρειαστεί τελικά χειρουργική επέμβαση.

Κύστη κόκκυγος Διαβάστε περισσότερα

Η κύστη κόκκυγος ή τριχοφωλεακό συρίγγιο είναι μία χρόνια φλεγμονή της ιεροκοκκυγικής περιοχής του υποδορίου ιστού. Η κύστη κόκκυγος αποτελεί κυστική κοιλότητα που δημιουργείται, συνήθως, από διείσδυση τριχών μέσα στο δέρμα, αλλά θεωρείται ότι μπορεί η κύστη να σχηματιστεί κατά τη σύγκλειση της μέσης γραμμής κατά την εμβρυική περίοδο.

Η κοιλότητα αυτή εκτείνεται μέσα στον υποδόριο ιστό, ο οποίος αφθονεί στην περιοχή, αλλά δύναται και να ανοίξει προς το δέρμα και να σχηματίσει το λεγόμενο συρίγγιο. Είναι πάθηση σπάνια στα παιδιά αλλά ιδιαίτερα αισθητή στην εφηβική ηλικία. Είναι το ίδιο συχνή στα αγόρια και τα κορίτσια.

Επιβαρυντικοί παράγοντες είναι η παχυσαρκία και η έντονη τριχοφυΐα.

Η κύστη μπορεί να παραμένει ασυμπτωματική για πολλά χρονιά (ελάχιστος πόνος στην περιοχή όταν το παιδί συνηθίζει να κάθεται σε σκληρό κάθισμα). Τα συμπτώματα κύστης κοκκύγος εμφανίζονται με την εικόνα της φλεγμονής. Η περιοχή γίνεται ερυθρή, διογκωμένη και σκληρή. Στη συνέχεια δημιουργείται απόστημα, στην περιοχή πάνω από τον κόκκυγα, με πιθανή την εκροή δύσοσμου πύου. Στις χρόνιες περιπτώσεις παρατηρείται η παρουσία συριγγίων από όπου κατά περιόδους παρατηρείται εκροή οροαιματηρού υγρού ή πύου.

Στη φάση της οξείας φλεγμονής, απαιτείται η χειρουργική παροχέτευση του αποστήματος και η χορήγηση ευρέως φάσματος αντιβιοτικών.

Σε δεύτερο χρόνο, θα γίνει η χειρουργική αφαίρεση της κύστεως υπό γενική αναισθησία. Υπογραμμίζεται ότι οι μέθοδοι χειρουργικής αφαίρεσης της κύστης είναι τρεις: η ανοιχτή μέθοδος, η ημίκλειστη και η κλειστή. Η επιλογή θα γίνει με κριτήριο το μέγεθος της κύστης, την τριχοφυΐα του παιδιού, την προσωπική εμπειρία του χειρουργού αλλά και την επιθυμία των γονέων και του παιδιού.

Γενικά, θεωρείται πιο αποδεκτή η ανοιχτή μέθοδος λόγω του μικρότερου ποσοστού υποτροπής, απαιτεί, ωστόσο, μεγαλύτερο χρόνο ανάρρωσης. Σκοπός και των τριών μεθόδων είναι η πλήρης αφαίρεση της κύστης, μαζί με τους συνοδούς πόρους και συρίγγια.

Μεκέλειος απόφυση Διαβάστε περισσότερα

Η πιο συχνή συγγενής ανωμαλία του γαστρεντερικού συστήματος η οποία απαντάται σε συχνότητα 1-2% του πληθυσμού είναι η Μεκέλειος απόφυση.

Πρόκειται για αληθές εκκόλπωμα του εντερικού τοιχώματος (προς τα έξω σακκοειδής προσεκβολή). Η Μεκέλειος απόφυση βρίσκεται, συνήθως, μέχρι 90 εκατοστά από την ειλεοτυφλική βαλβίδα. Στο 15% των περιπτώσεων περιέχει ετεροτοπικό ιστό και πιο συχνά αφορά σε γαστρικό ιστό (60-80%).

Οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν ασυμπτωματικοί σε όλη τους την ζωή. Ωστόσο, το 75% των συμπτωματικών ασθενών θα παρουσιάσουν συμπτώματα τις πρώτες δύο δεκαετίες της ζωή τους και κυρίως τα πρώτα δύο χρόνια της ζωής.

Τα συμπτώματα της Μεκελείου απόφυσης προκύπτουν από τις επιπλοκές της, οι οποίες είναι η αιμορραγία, η πιο συχνή, η εντερική απόφραξη, η φλεγμονή και η διάτρηση. Η αιμορραγία αφορά το 50% των αιμορραγιών του κατώτερου γαστρεντερικού και αιτία είναι η παρουσία έκτοπου γαστρικού βλεννογόνου, με συνέπεια τη δημιουργία έλκους.

Η Μεκέλειος απόφυση χαρακτηρίζεται από απουσία πόνου, συμβαίνει κατά επεισόδια και συνήθως η αιμορραγία είναι μαζική και για αυτό είναι έκδηλη η πτώση του αιματοκρίτη. Συχνά, οι γονείς αναφέρουν κόπρανα έντονα κόκκινα ή με χρώμα τούβλου, σπάνια χρώματος πίσσας. Η απόφραξη οφείλεται συνήθως σε εγκολεασμό του εντέρου.

Εγκολεασμός καλείται η ενσφήνωση τμήματος του εντέρου στο κατά συνέχεια αμέσως επόμενό του, δηλαδή η αναδίπλωση του εντέρου μέσα στον ίδιο του τον αυλό. Ο Εγκολεασμός εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως είναι οι εμετοί, ο κοιλιακός πόνος, οι αιματηρές κενώσεις, η προοδευτική αφυδάτωση και η ληθαργικότητα. Η φλεγμονή παρουσιάζεται σε μεγαλύτερες ηλικίες και συνήθως θεωρούμε ότι το παιδί έχει σκωληκοειδίτιδα.

Η Μεκέλειος απόφυση μιμείται πεπτικό έλκος, γαστρεντερίτιδα, κωλικό χοληφόρων, φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Η διάτρηση και η επακόλουθη περιτονίτιδα έπεται της έντονης φλεγμονής.

Η διάγνωση της Μεκελείου απόφυσης είναι δύσκολη και πολλές φορές τίθεται στο χειρουργείο. Τα διαγνωστικά μέσα που χρησιμοποιούμε είναι το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα με Τεχνήτιο-99. Η θεραπεία είναι η χειρουργική εξαίρεση (ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά).

Ομφαλοκήλη Διαβάστε περισσότερα

Η ομφαλοκήλη αποτελεί συγγενή βλάβη του κοιλιακού τοιχώματος και οφείλεται σε ατελή σύγκλειση του ομφαλικού δακτυλίου. Μέσα από αυτό το έλλειμμα προβάλλει περιεχόμενο της κοιλιάς (επίπλουν ή έντερο) μέσα σε σάκο (κηλικό σάκο). Κατά τη γέννηση ο ομφαλικός δακτύλιος είναι φυσιολογικά κλειστός.

Η διάγνωση της ομφαλοκήλης είναι κλινική και γίνεται τις πρώτες μέρες της ζωής ως ένα «φούσκωμα» (έπαρμα), συχνά εντυπωσιακού μεγέθους, στη θέση του ομφαλού, που αυξάνει σε μέγεθος, όταν το παιδί κλαίει.

Το γεγονός ότι η ομφαλοκήλη μεγαλώνει πολύ στο κλάμα δεν θα πρέπει να ανησυχεί τους γονείς. Πιέζοντας κανείς ελαφρά με το δάχτυλο την ομφαλοκήλη μπορεί να νιώσει το έντερο να υποχωρεί στην περιτοναϊκή κοιλότητα όπως επίσης και το χάσμα του ομφαλικού δακτυλίου.

Το χάσμα της ομφαλοκήλης είναι συνήθως μικρό (μικρότερο από 1 εκατοστό), και κλείνει μόνο του μέχρι την ηλικία των 2-4 χρονών σε ποσοστό κοντά στο 90%. Το ενδεχόμενο εγκλωβισμού του εντέρου στην ομφαλοκήλη (περίσφιξη) είναι εξαιρετικά σπάνιο (μικρότερο του 1%) ωστόσο εάν συμβεί χρήζει άμεσης χειρουργικής αποκατάστασης.

Ομφαλοκήλες με χάσμα μεγαλύτερο από 1,5 - 2 εκατοστά είναι απίθανο να υποστρέψουν αυτόματα και μετά την ηλικία των 2 ετών θα πρέπει να αντιμετωπισθούν χειρουργικά.

Το ίδιο ισχύει γενικά για κάθε ομφαλοκήλη που δεν έχει υποστρέψει έως την ηλικία των 4 ετών. Πρακτικές «της γιαγιάς» με τοποθέτηση κέρματος πάνω στην ομφαλοκήλη για να κλείσει γρηγορότερα ή με όποιου άλλου τύπου πιεστική επίδεση θα πρέπει να αποφεύγονται καθώς το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι ο ερεθισμός του λεπτού δέρματος που βρίσκεται πάνω από την κήλη με κίνδυνο να ραγεί.

Η αποκατάσταση της ομφαλοκήλης γίνεται με μικρή ημικυκλική (ημισεληνοειδή) τομή στο κάτω μέρος του ομφαλού και κλείσιμο του χάσματος. Το παιδί βγαίνει από το νοσοκομείο μετά από λίγες ώρες νοσηλείας. Μια μικρή γάζα που πιέζει το χειρουργικό τραύμα παραμένει για λίγες μέρες.

Προδιαθεσικοί παράγοντες για την ανάπτυξη ομφαλοκήλης θεωρούνται η μαύρη φυλή, διάφορα γενετικά σύνδρομα και η προωρότητα (νεογνά με βάρος γέννησης μικρότερο από 1.200 γραμμάρια εμφανίζουν ομφαλοκήλη σε ποσοστό έως και 80%).

Παρεμφερής κατάσταση, που οφείλει να διακριθεί από την ομφαλοκήλη, είναι η κήλη της λεύκης γραμμής, όπου το χάσμα βρίσκεται συνήθως μεταξύ ομφαλού και στέρνου. Εδώ το «φουσκωματάκι» δεν είναι ευένδοτο καθώς αυτό που προβάλει δεν είναι έντερο αλλά μάζα λίπους (προπεριτοναϊκό λίπος). Η περίσφιγξη έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να συμβεί σε σχέση με την ομφαλοκήλη, με αποτέλεσμα τη νέκρωση του λίπους και άσηπτη φλεγμονή.

Γενικά συνιστάται η χειρουργική αντιμετώπιση της κήλης λευκής γραμμής εφόσον ανακαλυφθεί. Ωστόσο θα πρέπει να αναφερθεί πως και σε αυτό τον τύπο κήλης υπάρχει σε σημαντικό ποσοστό το ενδεχόμενο αυτόματης υποστροφής. Η χειρουργική αποκατάσταση γίνεται με μικρή επιμήκη μέση τομή που απαιτεί λίγες ώρες νοσηλείας.

Τέλος υπάρχει η παραομφαλική κήλη, η οποία, όμως, είναι εξαιρετικά σπάνια στα παιδιά.

Σκωληκοειδίτιδα Διαβάστε περισσότερα

«Έχει το παιδί μου σκωληκοειδίτιδα γιατρέ;»

Η σκωληκοειδίτιδα είναι ο τρόμος με τον οποίο έχουν μεγαλώσει γενιές Ελλήνων. Κάθε φορά που πονάει η κοιλιά του παιδιού, η μόνη αγωνία του γονιού είναι «μήπως έχει σκωληκοειδίτιδα;»

Γενικά: Η σκωληκοειδίτιδα είναι το αποτέλεσμα φλεγμονής της σκωληκοειδούς απόφυσης. Κανείς δεν ξέρει τι είχε στο μυαλό του ο «κατασκευαστής», όταν έβαλε τη σκωληκεοειδή στην κοιλιά μας αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτή.

Η σκωληκοειδίτιδα μπορεί να χαρακτηριστεί επείγουσα χειρουργική κατάσταση καθώς η σκωληκοειδής θα πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά άμεσα. Αν η σκωληκοειδής δεν απομακρυνθεί, η τελική κατάληξη θα είναι να ραγεί, οπότε μιλάμε για επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, και μολυσματικό υλικό να χυθεί μέσα στην κοιλιά με αποτέλεσμα αυτό που ονομάζουμε περιτονίτιδα. Η περιτονίτιδα είναι δυνητικά θανατηφόρος κατάσταση.

Τι προκαλεί σκωληκοειδίτιδα: Η σκωληκοειδίτιδα είναι το αποτέλεσμα της απόφραξης του αυλού της απόφυσης είτε από ξένο σώμα είτε από κοπρανώδες υλικό ή από διόγκωση του λεμφικού ιστού που φέρει, ως αποτέλεσμα άλλης λοίμωξης (π.χ. κάποιας ίωσης).

Η κλασσική εικόνα της σκωληκοειδίτιδας αποτελείται από:

  1. Κοιλιακό πόνο, ο οποίος είναι συνήθως αμβλύς, συνεχόμενος, ξεκινά περιομφαλικά και καταλήγει στο δεξιό κάτω μέρος της κοιλιάς. Οξύς, διαλείπον, αιφνίδιας έναρξης κοιλιακός πόνος είναι απίθανο να σχετίζεται με σκωληκοειδίτιδα.
  2. Απώλεια της όρεξης. Σύμπτωμα σκωληκοειδίτιδας που στα παιδιά δεν παρατηρείται τόσο συχνά όσο στους ενήλικες.
  3. Ναυτία/τάση για έμετο. Συνήθως ακολουθεί τον πόνο. Εάν προηγηθεί ενδεχομένως δεν πρόκειται για σκωληκοειδίτιδα.
  4. Πυρετό. Αρχικά χαμηλή πυρετική κίνηση (δέκατα) που μπορεί να εξελιχτεί σε πυρετό ύψους έως και 39.
  5. Ανταλγική θέση. Ο ασθενής παίρνει εντός 12ώρου θέση που να πονά λιγότερο. Συνήθως γέρνει προς τα δεξιά με το χέρι πάνω από τη θέση που πονά ενώ δυσκολεύεται στη κίνηση, ακόμα και να ανέβει στο εξεταστικό κρεβάτι.

Λιγότερο συχνά συμπτώματα σκωληκοειδίτιδας

Λίγες διαρροϊκές κενώσεις (2-3), πόνο στην ούρηση, κολικοειδή άλγη και πόνος που αντανακλά στην μέση ή στο πόδι.

Εάν υποψιάζεστε σκωληκοειδίτιδα, με βάση τα παραπάνω, θα πρέπει να δει το παιδί άμεσα γιατρός. Προηγουμένως αποφύγετε τη λήψη τροφής ή παυσίπονων. Επίσης καλό θα είναι να αποφύγετε τα ζεστά επιθέματα στην κοιλιά.

Διάγνωση σκωληκοειδίτιδας: Η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας και κάθε ενδοκοιλιακής φλεγμονής αποτελεί πάντα μια πρόκληση για τον γιατρό ασχέτως εμπειρίας. Παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας παραμένει κλινική. Βοηθήματα αποτελούν η γενική αίματος, η γενική ούρων και το υπερηχογράφημα κοιλιάς.

Θα πρέπει να επισημανθεί πως το υπερηχογράφημα, παρότι είναι χρήσιμο εργαλείο, εμφανίζει σημαντικό περιθώριο λάθους. Αυτό σημαίνει πως τελικά η απόφαση είναι του χειρουργού, ο οποίος θα πρέπει να συνεκτιμήσει όλα τα στοιχεία που διαθέτει.

Θεραπεία σκωληκοειδίτιδας

Παραμένει πάντα χειρουργική. Η εκτομή της σκωληκοειδίτιδας γίνεται ανοιχτά με μικρή τομή στο δεξιό κάτω μέρος της κοιλιάς ή λαπαροσκοπικά με τρεις μικρότερες τομές. Η δευτερη τεχνική πλεονεκτεί εφόσον πρόκειται για ενήλικα ή παιδί με σωματότυπο σχεδόν ενήλικα. Όταν πρόκειται για λεπτόσωμα μικρότερα παιδιά χωρίς να πλεονεκτεί επιστημονικά κάποια εκ των δύο, η δεύτερη μειονεκτεί λόγω αυξημένου κόστους.

Εφόσον πρόκειται για μη επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα (η σκωληκοειδής δεν έχει υποστεί ρήξη), ο χρόνος νοσηλείας δε ξεπερνά τις 36 ώρες και ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει πλήρως στις δραστηριότητες του, όπως σπορ, σε τρεις εβδομάδες.

Όταν πρόκειται για επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα από τους περισσότερους χειρουργούς επιλέγεται πλέον μια πιο συντηρητική προσέγγιση που περιλαμβάνει ενδοφλέβια χορήγηση ευρέος φάσματος αντιβιοτικών έως ότου πέσει ο πυρετός, κατόπιν έξοδο από το νοσοκομείο με περιορισμό δραστηριοτήτων και τέλος σκωληκοειδεκτομή σε δεύτερο χρόνο σε 6 εβδομάδες.

Συγγενής υπερτροφική πυλωρική στένωση Διαβάστε περισσότερα

Πυλωρική στένωση ονομάζεται η υπερτροφία του τοιχώματος του πυλωρού του στομάχου, που έχει ως συνέπεια τη μείωση της διαμέτρου του αυλού του πυλωρού και τη δυσκολία προώθησης του περιεχομένου του στομάχου.

Η πάχυνση της μυϊκής στιβάδας του πυλωρού εμφανίζεται από τη 2η έως την 8η εβδομάδα ζωής (peak 3η-5η), ενώ στα πρόωρα νεογνά διαγιγνώσκεται δύο βδομάδες αργότερα. Ο πυλωρός μοιάζει με αδράχτι ή ελιά (πυλωρική ελαία). Τα συμπτώματα της πυλωρικής στένωσης είναι προοδευτικά αυξημένης έντασης, που συχνά πανικοβάλουν τους γονείς.

Έχουμε δηλαδή, βαθμιαία έναρξη μη χολώδους εμετού που προοδευτικά γίνεται όλο και πιο βίαιος και συνοδεύει κάθε γεύμα. Με την νόσο της πυλωρικής στένωσης να εξελίσσεται παρουσιάζεται αφυδάτωση και ληθαργικότητα. Σπάνια τα βρέφη αυτά μπορεί να παρουσιάσουν αιματέμεση λόγω γαστρίτιδας ή οισοφαγίτιδας, διαρροϊκές κενώσεις λόγω πείνας και ίκτερο. Η διάγνωση της πυλωρικής στένωσης τίθεται με την κλινική εξέταση και το υπερηχογράφημα της κοιλίας. Επί αμφιβολίας γίνεται διάβαση ανώτερου πεπτικού με σκιαγραφική ουσία.

Η θεραπεία για την πυλωρική στένωση περιλαμβάνει την ενυδάτωση του βρέφους και τη διόρθωση των ηλεκτρολυτικών διαταραχών.

Η χειρουργική επέμβαση που θα ακολουθήσει θα αποκαταστήσει την στένωση. Η χειρουργική μέθοδος αποκαλείται πυλωρομυοτομή κατά Ramsteadt και γίνεται με την κλασική ανοιχτή μέθοδο ή λαπαροσκοπικά. Κατά την επέμβαση, τέμνεται επιμήκως η πεπαχυσμένη μυϊκή στοιβάδα, με αποτέλεσμα να απελευθερώνεται ο σκληρός δακτύλιος στην περιοχή του πυλωρού. Το βρέφος σιτίζεται συνήθως μετά από 12 ώρες και εξέρχεται από το παιδιατρικό κέντρο αμέσως μόλις αποκατασταθεί η σίτιση του.

Υδροκήλη / Κύστη Σπερματικού Τόνου Διαβάστε περισσότερα

Ορισμός: Υδροκήλη ονομάζεται η συλλογή υγρού μεταξύ των χιτώνων που περιβάλλουν τον όρχι.

Γιατί Υδροκήλη; Στην εμβρυική ζωή ο όρχις είναι ενδοκοιλιακός. Κατά την κάθοδό του προς το όσχεο αφήνει πίσω του μία επικοινωνία (ελυτροπεριτοναϊκός πόρος) που φυσιολογικά κλείνει. Εάν αυτή η επικοινωνία (πόρος) παραμείνει ανοικτή επιτρέπει είσοδο περιεχομένου της κοιλιάς εντός του οσχέου. Όταν πρόκειται για υγρό, τότε μιλάμε για υδροκήλη. Εάν όμως πρόκειται για έντερο, ωοθήκη ή άλλο όργανο τότε πρόκειται για βουβωνοκήλη/οσχεοκήλη.

Πόσο συχνό είναι και πως αντιμετωπίζεται; Η συχνότητα της υδροκήλης κυμαίνεται από 1-5%. Η υδροκήλη μπορεί να είναι εμφανής αμέσως μετά την γέννηση (νεογνική υδροκήλη), η οποία, συνήθως είναι μη επικοινωνούσα, είτε ως προοδευτική διόγκωση του οσχέου ή ως αυξομειώσεις στον όγκο του οσχέου (επικοινωνούσα υδροκήλη). Στις περιπτώσεις που η επικοινωνία κλείσει σε δύο διαφορετικές θέσεις και ενδιάμεσα δημιουργηθεί χώρος, όπου εγκλωβίζεται υγρό, τότε πρόκειται για κύστη σπερματικού τόνου (hydrocele of the cord).

Στις περιπτώσεις αυτές, συνιστάται παρακολούθηση, γιατί η πλειοψηφία (90%) των υδροκήλεων απορροφάται σε 6-12 μήνες. To ποσοστό αυτόματης υποστροφής, ωστόσο, είναι σαφώς μικρότερο, όταν πρόκειται για επικοινωνούσα υδροκήλη με μεγάλη επικοινωνία (μεγάλες και γρήγορες αυξομειώσεις του όγκου του οσχέου) και ακόμα μικρότερο, όταν πρόκειται για κύστη του σπερματικού τόνου. Αξίζει να σημειωθεί πως, όταν το παιδί παρουσιάζει κάποια λοίμωξη, ενδέχεται παροδικά να αυξηθεί περαιτέρω ο όγκος του οσχέου.

Είναι χαρακτηριστικό πως σε πολλές περιπτώσεις σε φάση ίωσης γίνεται και η πρώτη διάγνωση της υδροκήλης ή της κύστης τόνου. Παραμονή της υδροκήλης ή της κύστης πλέον των 12 μηνών ή εμφάνιση μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής χρήζει χειρουργικής εκτίμησης και αποκατάστασης (λόγω της πιθανής συνύπαρξης βουβωνοκήλης). Ο χρόνος αποκατάστασης θα καθοριστεί από τον χειρουργό. Εάν πρόκειται αμιγώς για υδροκήλη/κύστη τόνου, η αποκατάσταση δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει πριν την ηλικία των 2 ετών.

Χειρουργείο: Η επέμβαση για την υδροκήλη/κύστη τόνου γίνεται με μικρή τομή στην βουβωνική χώρα και κλείσιμο της επικοινωνίας, υπό γενική αναισθησία. Σε γενικές γραμμές δεν διαφέρει από την επέμβαση αποκατάστασης της βουβωνοκήλης.

Φίμωση Διαβάστε περισσότερα

Ως φίμωση ορίζουμε τη στένωση της ακροποσθίας (της δερματικής πτυχής στην άκρη του πέους) με αποτέλεσμα την αδυναμία αποκάλυψης της βαλάνου. Αποτελεί συχνή κατάσταση στα νεογνά (φυσιολογική φίμωση). Ενώ λοιπόν κατά τη γέννηση στα περισσότερα νεογνά η βάλανος δεν αποκαλύπτεται, μόνο το 5% των παιδιών ηλικίας άνω των 3 χρόνων πάσχουν τελικά από συγγενή φίμωση.

Η φίμωση θα πρέπει να διακριθεί από τις βαλανοποσθικές συμφύσεις οι οποίες είναι αποτέλεσμα της κοινής ανάπτυξης ακροποσθίας/βαλάνου κατά την ενδομήτρια ζωή. Ο διαχωρισμός ξεκινάει περίπου τον 5ο μήνα της ενδομήτριας ζωής, υπό την επίδραση των ανδρογόνων και συνεχίζεται και μετά την γέννηση. Προοδευτικά και με την πάροδο του χρόνου οι βαλανοποσθικές συμφύσεις λύνονται μόνες τους. Συχνός είναι ο εγκλωβισμός σμήγματος μεταξύ ακροποσθίας/βαλάνου (αυτό που ανήσυχες μαμάδες εκλαμβάνουν συχνά ως πύον). Πέραν της τοπικής καθαριότητας δεν χρήζουν άλλης αντιμετώπισης. Σπάνιες περιπτώσεις τοπικής φλεγμονής (βαλανοποσθίτιδας) ελέγχονται εύκολα με χρήση αντιβιοτικών κρεμών. Ανάγκη για χειρουργική λύση των βαλανοποσθικών συμφύσεων είναι σπάνια.

Σε μεγαλύτερα παιδιά η φίμωση σε μεγάλο ποσοστό είναι το αποτέλεσμα απότομων χειρισμών, μολύνσεων ή κακής υγιεινής της περιοχής (δευτεροπαθής). Πρέπει λοιπόν να αποφεύγεται η βίαιη διάνοιξη της ακροποσθίας προς αποφυγή τραυματισμού της ακροποσθίας (ουλώδης φίμωση).

Πέραν τούτου η βίαιη διάνοιξη φιμωτικής ακροποσθίας ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα παραφίμωση. Σε αυτή την περίπτωση η στενωτική ακροποσθία δε μπορεί να αναταχθεί στη θέση της, με αποτέλεσμα τη διακοπή της φλεβικής κυκλοφορίας. Τελικά έχουμε ένα φαύλο κύκλο περαιτέρω διόγκωσης της βαλάνου και σοβαρότερης διαταραχής της αιμάτωσης. Η παραφίμωση είναι επείγουσα και εξαιρετικά επώδυνη κατάσταση και συχνά η ανάταξή της επιτυγχάνεται μόνο στο χειρουργείο.

Παλαιότερες πρακτικές λοιπόν που συνιστούσαν την διάνοιξη της φίμωσης από τους γονείς νωρίς, έχουν εγκαταλειφθεί. Ορθότερο είναι εάν δείτε κάτι που σας ανησυχεί να συμβουλευτείτε τον παιδίατρο σας ή έναν παιδοχειρουργό.

Η χειρουργική αντιμετώπιση της φίμωσης λέγεται περιτομή, και αφορά στην αφαίρεση του στενωμένου τμήματος της ακροποσθίας. Η αποκατάσταση του χειρουργικού τραύματος μπορεί να γίνει και χωρίς εξωτερικά ράμματα, για βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσμα. Στα παιδιά η περιτομή γίνεται υπό γενική αναισθησία. Ο έλεγχος του μετεγχειρητικού πόνου επιτυγχάνεται με τοπική έγχυση αναισθητικού (πεϊκός αποκλεισμός). Το παιδί βγαίνει από το νοσοκομείο μετά από νοσηλεία μερικών ωρών.

Η ηλικία της επέμβασης εξαρτάται από τον βαθμό της στένωσης, αλλά συνήθως γίνεται στην προσχολική ηλικία και αφού το παιδί έχει πάψει να χρησιμοποιεί πάνες. Σπάνια, και αν υπάρχει μεγάλου βαθμού στένωση με αποτέλεσμα σταγονοειδή ροή ούρων (η ακροποσθία φουσκώνει σαν μπαλόνι στην έναρξη της ούρησης) και πολλαπλά επεισόδια λοιμώξεων είτε τοπικών (βαλανοποσθίτιδας) ή συστηματικών, μπορεί να απαιτηθεί περιτομή και στη βρεφική ηλικία.

Γιατί εμάς

Το Παιδοχειρουργικό Τμήμα του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών στελεχώνεται από κορυφαίους παιδοχειρουργούς με εξειδίκευση στην πλήρη γκάμα των παθήσεων της ειδικότητας.

Με εξειδικευμένα αντικείμενα, όπως είναι η ογκολογία, η θωρακοχειρουργική αλλά και όλες οι παθήσεις του πεπτικού και του έξω ουροποιητικού, οι ιατροί του παιδοχειρουργικού τμήματος είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν κάθε δύσκολο ή απλό περιστατικό.

Η ομάδα λειτουργεί διεπιστημονικά και προσφέρει κορυφαίες υπηρεσίες, εφάμιλλες με αυτές των κορυφαίων κέντρων του εξωτερικού.

Ιατροί Τμήματος

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ΕΥΗ
Χειρουργός - Παίδων

Διευθύντρια Παιδοχειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Η Δρ. Εύη Βασιλειάδου είναι παιδοχειρουργός με εμπειρία στις χειρουργικές παθήσεις των νεογνών, παιδιών και εφήβων ...

ΜΑΡΑΓΚΑΚΗΣ ΜΑΡΙΟΣ
Χειρουργός - Παίδων

Διευθυντής Παιδο-Χειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη Χειρουργική Παίδων αρχικά στο νοσοκομείο των παίδων «Π και Α Κυριακού», στο Manchester της Αγγλίας και κυρίως στις πανεπιστημιακές κλινικές του Erlangen και του Münster της Δυτικής Γερμανίας. Μετά τη λήψη της ειδικότητας...

ΜΠΑΛΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Χειρουργός - Παίδων

Διευθυντής Παιδο-Χειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολώνια Ιταλίας το 1983. Ειδικεύτηκε στην Χειρουργική Παίδων στην Β’ Χειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών «Η Αγία Σοφία» την οποία ολοκλήρωσε το έτος 2001. Ο ιατρός είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και...

ΦΙΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ
Χειρουργός - Παίδων

Διευθύντρια Παιδοχειρουργικής Κλινικής του Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όπου αποφοίτησε το έτος 2004 λαμβάνοντας διακρίσεις και επαίνους για την απόδοσή της. Εργάστηκε, στην Γ΄ χειρουργικής κλινικής ιδιωτικής κλινικής μετά τη λήξη των σπουδών της και για συνολικά 18 μήνες. Εκεί αποκόμισε εξειδικευμένη εμπειρία στη ...

ΚΛΕΙΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Χειρουργός - Παίδων

Επιμελητής Παιδοχειρουργικής Κλινικής Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

ΣΑΡΔΙΑΝΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Χειρουργός - Παίδων

Επιμελητής Παιδοχειρουργικής Κλινικής Παιδιατρικού Κέντρου Αθηνών

Ο Σαρδιανός Νεκτάριος, χειρουργός παίδων, αποφοίτησε από την ιατρική σχολή του Καρολίνειου Πανεπιστημίου της Πράγας το 2003. Στο νοσοκομείο των Αθηνών, ΓΝΑ «Πολυκλινική», εκπαιδεύτηκε στην λαπαροσκοπική χειρουργική. Στην συνέχεια εξειδικεύτηκε στη χειρουργική παίδων, στην  Ά χειρουργική κλινική του...

 

Δείτε ακόμη

Πρόσφατα

Δημοφιλέστερα

NEWSLETTER

Συμπληρώστε το όνομα και το e-mail σας
για να εγγραφείτε στο newsletter μας

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
3 + 1 =
Solve this simple math problem and enter the result. E.g. for 1+3, enter 4.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Διστόμου 5-7, Μαρούσι, ΤΚ. 151 25

210 6862339/397

[email protected]

www.paidiatriko.gr

ΙΑΤΡΙΚΟ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε. ©2016 | DISCLAIMER |   ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ COOKIES | ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

 

Made by ZONEPAGE

 

Χειρουργικό | www.paidiatriko.gr

Σφάλμα

Η ιστοσελίδα αντιμετώπισε ένα αναπάντεχο σφάλμα. Παρακαλώ δοκιμάστε αργότερα.