Πότε παρατηρείται: ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ (ως το 1ο έτος ζωής)

(1,6-12% των νεογνών, ανάλογα με το επίπεδο της περίθαλψης)

Ορισμός νεογνικής επιπεφυκίτιδας: επιπεφυκίτιδα που συνοδεύεται από πυώδη έκκριση, οίδημα βλεφάρων και προωτιαία λεμφαδενοπάθεια στον πρώτο μήνα της ζωής. Ισχυροί παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης αυτής της φλεγμονής αποτελούν: η έκθεση του νεογνού στην χλωρίδα του γεννητικού σωλήνα της μητέρας, η μειωμένη ικανότητα έκκρισης λυσοζύμης και IgA στα δάκρυα καθώς και οι δυνητικοί μικροτραυματισμοί του επιπεφυκοτικού επιθηλίου κατά τον τοκετό.

Aίτια νεογνικής επιπεφυκίτιδας:

α. νιτρικός άργυρος ή αντιβιοτικά που ενσταλάζονται για προφύλαξη (σε έναρξη της φλεγμονής τις πρώτες 2 ημέρες της ζωής)

β. χλαμύδια (το πιο συχνό αίτιο: 3-4 στις 1.000 γεννήσεις) με έναρξη της φλεγμονής την πρώτη με δεύτερη εβδομάδα της ζωής ή και αργότερα η οποία εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό ανώτερου κερατοειδικού πάννου, ουλοποίηση βλεφαρικού επιπεφυκότα και με συστηματική διασπορά ρινίτιδα, ωτίτιδα, πνευμονίτιδα

γ. γονόκκοκος (σπάνια στις αναπτυγμένες χώρες) που εκδηλώνεται μέσα στην πρώτη εβδομάδα με άφθονες πυώδεις εκκρίσεις και έντονη χύμωση

δ. βλεφαροεπιπεφυκίτιδα από απλό έρπη τύπου 2 εκδηλώνεται στο τέλος της πρώτης εβδομάδας. Η έκθεση σε ενεργό έρπη των γεννητικών οργάνων της μητέρας επιβάλλει την τοπική και συστηματική χορήγηση ασυκλοβίρης

ε. κοινά παθογόνα όπως: σταφυλόκκοκος, πνευμονιόκκοκος, κολοβακτηρίδιο, αιμόφιλος.

Θεραπεία νεογνικής επιπεφυκίτιδας: μετά την λήψη επιχρισμάτων από τον βλεφαρικό επιπεφυκότα και την απομόνωση του παθογόνου παράγοντα, γίνεται τοπική και συστηματική χορήγηση αντιβιοτικών ή αντιικών φαρμάκων σύμφωνα με τα αντίστοιχα θεραπευτικά πρωτόκολλα.

Το υψηλό υγειονομικό επίπεδο περίθαλψης και η έγκαιρη τοπική και συστηματική -όταν ενδείκνυται- αγωγή, ελαχιστοποιούν τα ποσοστά της παλαιότερα λεγόμενης “νεογνικής οφθαλμίας”.